Saturday, April 07, 2007

 

ΕΞ ΑΙΤΙΑΣ ΣΟΥ, "ΓΙΑΤΡΕ ΜΟΥ".....

Έχω πονέσει αφόρητα, έχω νιώσει τον πανικό νιώθοντας τον ανυπέρβλητο πόνο να έρχεται, έχω σκεφτεί αμέτρητες φορές ν'αυτοκτονήσω λόγω του πόνου, έχω περάσει άπειρες ώρες στο κρεββάτι ουρλιάζοντας απ'τον πόνο, έχω χρειαστεί για μεγάλα διαστήματα τη βοήθεια των άλλων, έχω καταστραφεί οικονομικά, έχω καταστρέψει οικονομικά την οικογενειά μου, έχω υπάρξει βάρος για την οικογένειά μου, έχω υπάρξει βάρος για τους φίλους μου, έχω υποστεί το όποιο ρίσκο δεκάδων χειρουργικών επεμβάσεων, έχω κάνει τραύματα κατακλίσεως, έχω χάσει απολαύσεις αμέτρητες, έχω στερηθεί διασκεδάσεις , έχω διακόψει τις σπουδές μου πάνω από τρεις φορές, έχω χάσει εκδρομές, έχω στερηθει ταξίδια, έχω στερηθεί την ξενοιασιά στις κινήσεις λόγω του πόνου ή του φόβου του πόνου, δεν έπαιξα επαγγελματικά βόλλευ, δε φόρεσα ποτέ μίνι φούστα λόγω της ατροφίας-λόγω του πόνου, αντιμετώπισα την αμφισβήτηση του πόνου μου από τους γιατρούς, αντιμετώπισα την αμφισβήτηση του πόνου μου από τους γονείς μου ήδη πριν από την εφηβεία μου μεχρι τα 25 μου, το παιδικό μου παιχνίδι έχει διακοπει έξι φορές από άμεση εισαγωγή στο νοσοκομείο με μεταφορά από ασθενοφόρο, έχω νιώσει ντροπή για την εικόνα του σώματός μου, έχω αντιμετωπίσει παραλογη γραφειοκρατεία, έχω υπάρξει θύμα οικονομικής εκμετάλλευσης από γιατρούς, έχω υπάρξει υποψήφιο θύμα σεξουαλικής εκμετάλλευσης από γιατρό, έχω νοσηλευθεί σε βρώμικα νοσοκομεία με αδιάφορους γιατρούς και νοσοκόμες, έχω νοσηλευθεί σε καθαρά νοσοκομεία οπου ήμουν πελάτισσα και το βλέμμα ήταν πάντα στην τσέπη που μπορούσε και όχι στο πόδι που πονούσε,έχω δει την τύχη της υγείας μου να εξαρτάται από αδιάφορα πρόσωπα και αμόρφωτους "επιστήμονες", έχω περιμένει άπειρες ώρες σε ουρές νοσοκομείων ή ΙΚΑ για μια σφραγίδα, έχω υπάρξει άθυρμα του κάθε αμόρφωτου δημοσιοϋπαλληλίσκου, τις ώρες του πόνου έχω νιώσει τους γιατρούς όχι δίπλα μου αλλά απέναντί μου, έχω καλλιεργήσει ήδη από την παιδική μου ηλικία κυνισμό και έλλειψη εμπιστοσύνης στο κράτος και τον κάθε "αρμόδιο", έχω ζητήσει βοήθεια από ανθρώπους που ούτε θα καταδεχόμουν να κοιτάξω επειδή με λύγισε ο πόνος, δε μπόρεσα ποτέ να θέσω την εργασία μου σε μακροπρόθεσμες βάσεις λόγω της ασταθούς υγείας μου, συχνά οι σεξουαλικές μου επαφές υπήρξαν επώδυνες, έχω κάνει άπειρα ξενύχτια λόγω του πόνου,υπήρξα θύμα κατηγοριών από την οικογένειά μου επειδή δεν ακολουθούσα τις (άσχετες) οδηγίες των γιατρών, έχω αντιμετωπίσει σηψαιμία, έχω "δει" και άλλες φορές το θάνατο δίπλα μου, έχω δει τον πόνο των αγαπημένων μου όταν με βλέπουν να λιώνω, έχω δει το πρόβλημά μου να γίνεται πηγή ευτυχίας για άλλους (γιατρούς, ιδιοκτήτες κλινικών,φυσιοθεραπευτές, ορθοπεδοτεχνικούς που μού έφτιαξαν το τεχνητό μέλος,κλπ) , έχω χάσει την πλήρη αυτονομία μου, δεν εργάζομαι κανονικά εδώ και τρία χρόνια, έχω προσπαθήσει πολύ σκληρά για να δεχτώ τη νέα εικόνα του σώματός μου, έχω αναγκαστεί να μάθω τουλάχιστον τα στοιχειώδη ιατρικά ζητήματα για να αναπληρώσω την άγνοια των γιατρών και ιδίως των ανεπιβλεπτων ειδικευομένων, έχω χάσει αρκετές φορές τα μαλλιά μου αναγκαζομενη έτσι να ανέχομαι τα ηλίθια βλέμματα πολλών περαστικών (επειδή αποφάσισα να μη χαροποιήσω με τον καρκίνο μου ΚΑΙ αυτούς που πουλούν περρούκες), και η πιο απλή μου κίνηση απαιτεί μεγάλη προσπάθεια, ενίοτε και ανοχή πόνου, έχω περάσει εφιαλτικές ώρες ως δέσμιο κομμάτι κρέας χωρίς καν φωνή σε εντατικές, συχνά θέλω συνοδό ακόμη και για να κατεβω τις σκάλες του σποτιού μου, κάποιες φορές έχω παραλύσει πλήρως λόγω του πόνου, κάποιες άλλες φορές έχω χάσει εντελώς τη φωνή μου λόγω των κοντινών όγκων και νιώθω και το βάσανο της στέρησης της επικοινωνίαςείμαι αναγκασμένη να φροντίζω και για την ψυχολογία των γύρω μου ώστε να μπορέσουν να χειριστούν την παρούσα κατάστασή μου ή και τον επικείμενο θάνατό μου, τις περισσότερες φορές δε μπορώ να γελάσω γιατι με πιάνει ελεεινός βήχας που εξελίσσεται σε εμέτους, δε μπορώ να θυμώσω πολύ γιατί έτσι κλείνει η φωνή μου για τουλάχιστον μια ημέρα, έχουν κορεστεί οι αισθήσεις μου όλες από τις συνεχεις επισκέψεις σε νοσοκομεία,από τις ατέλειωτες εξετάσεις, από τα αμέτρητα φάρμακα κι έχω αρχίσει να έχω πλέον ψυχοσωματικά συμπτώματα, αποφεύγω τη συναναστροφή με παιδιά όπως πχ τα λατρεμένα μου ανήψια ώστε να μη τους λείψω πολύ αν πεθάνω σύντομα, αδιαφορώ για τους πόνους και τις ταλαιπωρίες των άλλων επειδή έχω κουραστεί τόσο που μόλις και μετά βίας αντέχω τις δικές μου, πρέπει να συναναστρέφομαι μόνο τους μη έχοντες μεταδοτικά νοσήματα λόγω του αδύναμου πλέον ανοσοποιητικού μου, η μόνη προγραμματισμένη εξέλιξη στη ζωή μου είναι η ανά 21 ημέρες ταλαιπωρία της χημειοθεραπείας, ακόμη κι όταν η φυσική μου κατάσταση είναι σχετικά καλή το να βγω κάποια βόλτα είναι ρίσκο λόγω του φόβου των εμέτων και τον αιμοπτύσεων, έχω νιώσει το "μαρτύριο" του να είμαι πλέον συνοδηγός στο δικό μου αυτοκίνητο, παρατάω τα φλερτ μου "στη μέση" επειδή δε μπορώ να υποσχεθώ τίποτα, δε μπορώ να πάρω αγκαλιά ένα μωρό, έχω στερηθει για μεγάλα χρονικά διαστήματα και πλέον δια παντός τη μεγάλη μου αγάπη,το χορό , έχω ακούσει τρεις φορές (λόγω ακτινοβολιών) το εφιαλτικό "κρακ" που κάνει ένα οστό όταν σπάζει, αναγκάζομαι συχνά να παρηγορώ τους γύρω μου κάθε που παίρνω στα χέρια μου μια βιοψία ή κακά αποτελέσματα άλλων εξετάσεων πράγμα που έχω βαρεθει, έχω δει αμέτρητες απλές απολαύσεις να με προσπερνούν, δε μπορώ να ουρλιάξω....

...ΕΞ ΑΙΤΙΑΣ ΣΟΥ, "ΓΙΑΤΡΕ ΜΟΥ"

Comments:
Αμαλία μου, βρήκα το λινκ για το σάιτ σου από ένα φόρουμ φοιτητών ιατρικής.
Σε ευχαριστώ που κατέγραψες την ιστορία σου. Τις θερμότερες ευχές μου για καλή δύναμη.
 
Αμαλία διάβασα όλες τις δημοσιεύσεις σου και μπορώ να σου πώ ότι με άγγιξαν πραγματικά.Στεναχωρέθηκα βέβαια για το χάλι των γιατρών όπως το περιγράφεις-πολύ περισσότερο γιατί είμαι και ο ίδιος γιατρός.Πολλά είναι όπως τα γράφεις, άλλα είναι ίσως λίγο υπερβολικά (με την έννοια ότι δεν είναι δόκιμο να γενικεύονται τα πάντα).Σου εύχομαι ό,τι καλύτερο για τη συνέχεια.Αν μπορώ να προσφέρω ο,τιδήποτε απλά ενημέρωσέ με (αν θες μπορώ να σου στείλω το email μου).
 
@KATERINA
Σ'ευχαριστώ πολυ :)
Ελπίζω και άλλοι υποψήφιοι γιατροι να το είδαν,μπας και μάθουν΄κάτι....
 
@ ανώνυμο
Δε νομίζω να είμαι υπερβολική και γενικεύσεις φαίνεται να γίνονται νομίζω μονο στο τελευταιο μου ποστ (ΕΞ ΑΙΙΤΙΑΣ..)επειδή γράφω "οι γιατροι", αντί το σιδηρόδρομο "οι δεκάδες γιατροι που με κουραρισαν" ή "η συντριπτική πλειοψηφία των γιατρών"...
Να σαι καλά για την ευχή σου- θα χαρώ να μού γράψεις: alwaysplay@gmail.com
 
Ουφ! Διάβασα όλο το blog σου. Είμαι και φοιτήτρια ιατρικής και θύμα του ηλίθιου σκεπτικού των γιατρών "Πονάει, εγώ δε βρίσκω τίποτα, άρα το μυαλό της τα 'χει παίξει και σιγά μην ασχοληθώ!"
Εύχομαι τα καλύτερα και χίλια μπράβο που συνεχίζεις να παλεύεις!
 
@anonymous
Χαρά στο κουράγιο σου, που το διάβασες όλο!
Σ'ευχαριστώ για τις ευχές σου- αλλά για να έχει νόημα αυτό που κάνω, πρέπει να το διαβάσουν όσο το δυνατό περισσότεροι γιατροι ή φοιτητές της ιατρικής ακόμη καλύτερα.Αυτοί έχουν περισσότερες ελπίδες να "πάρουν" κάτι από αυτή την αθλιότητα που έζησα....Να το διαβάσει ο μαναβης της γειτονιάς μου, δε θα κερδίσουμε ,ίσως,και πολλά. Να σαι καλά :)
Αμαλία
 
Τα χάλια σε όλο αυτό το κύκλωμα της υγείας είναι απερίγραπτα και συνήθως ως ασθενείς ή ως συγγενείς ασθενών τα υπομένουμε, υποκύπτοντας και στο φακελάκι...
Αμαλία, σε συγχαίρω για το κουράγιο και το θάρρος που έχεις και σου εύχομαι καλή δύναμη.
 
Το κείμενό σου είναι από τα πιο συνταρακτικές προσωπικές μαρτυρίες που έχω διαβάσει στο ελληνικό ίντερνετ. Να σου ευχηθώ κι εγώ ολόψυχα καλή δύναμη σε αυτό που περνάς.
 
Ό,τι και να πω είναι λίγο.
Εύχομαι κι εγώ ολόψυχα καλή δύναμη....
 
Αμαλίτσα, κούκλα μου όμορφη, καλή σου μέρα μ΄ένα τεράστιο χαμόγελο μέσα απ'τη καρδιά της μικρής μαρίκας..Δεν είμαι γιατρός ούτε και φοιτήτρια ιατρικής...μπορεί να είμαι και μανάβισα...
 
Μίλα όσο μπορείς και όσο αντέχεις.
Η φωνή σου ακούγεται.
Ολόψυχα σου εύχομαι καλή δύναμη.
 
Αμαλία,
μόλις τελείωσα να διαβάζω όλο το blog σου!

Είσαι ηρωίδα που δεν τρελλάθηκες από όλα αυτά που έχεις υποστεί. Αντίθετα τα κείμενά σου αποπνέουν μιά δύναμη απίστευτη και μεγάλη μαχητικότητα! Σε συγχαίρω και σε καμαρώνω τόσο πολύ, όσο πολύ σιχαίνομαι και ντρέπομαι γιά τα καθάρματα που ενδύονται το ρόλο του "γιατρού"....

Κάνε κουράγιο. Η δύναμή σου είναι μεγάλη και είμαι σίγουρη ότι θα νικήσεις!!!

Κάτι τελευταίο: σε συγχαίρω γιά το κουράγιο σου να ονοματίσεις αυτούς τους ανθρωπους. Κάνεις πραγματικά μιά πράξη που βοηθά και άλλους ανθρώπους. Αν μη τι άλλο ας προσέχουμε και ας μάθουμε να απαιτούμε αξιοπρεπή συμπεριφορά (και όχι άτυχα αστεία, φακελάκια και έξω απ'την πόρτα) .
 
Αμαλία μου πρώτα απ' όλα να σου εκδηλώσω τον απέραντο θαυμασμό μου για το κουράγιο, τη δύναμη και τον απίστευτο αλτρουισμό σου να σκέφτεσαι πρώτα τους άλλους και μετά τον εαυτό σου! Συνήθως όταν αρρωσταίνουμε έχουμε μια εγωκεντρική συμπεριφορά, ενώ με σένα συμβαίνει το εντελώς αντίθετο. Η οικογένειά σου και τα ανηψάκια σου θα είναι πολύ υπερήφανα για σένα, όπως και όλοι εμείς που σε διαβάσαμε. Τα λόγια σε τέτοιες περιπτώσεις καλή μου είναι κοινότοπα. Αλλά θα σου πω κάτι σημαντικό που έχω μάθει από τη «θητεία» μου ως σύζυγος γιατρού κοντά 30χρόνια και ως μάνα γιατρού, που τα έχω ζήσει εκ των έσω. Ισχύουν όσα λες στον απόλυτο βαθμό. Αλλά υπάρχουν και αληθινά φωτεινές εξαιρέσεις. Κυρίως στα κρατικά νοσοκομεία. Και είναι πολλές. Είχα δει πολλές φορές γιατρούς να παίρνουν πάνω τους τα βάσανα των ασθενών τους, κυριολεκτικά. Να μην κοιμούνται από το βάσανο της σκέψης του πώς και με ποιόν τρόπο να βοηθήσουν. Να συζητούν ώρες κάποιο περιστατικό μεταξύ τους, αγωνιώντας για τη λύση. Να πέφτουν και τα δικά τους μαλλιά ή να ασπρίζουν από την αγωνία της ανάταξης ενός εμφράγματος ή μιας εγχείρισης. Σκληρή και η δική τους ζωή. Είναι άθλιο το σύστημα υγείας όπως το κατήντησαν και συχνά οι γιατροί ή φεύγουν, όπως ο γιος μου που δε θα την ασκήσει και σπουδάζει εκ νέου Πληροφορική στη Σκωτία, ή αφήνονται να τους αφομοιώσει το άθλιο επαναλαμβάνω σύστημα ή φυτοζωούν άνεργοι εκτός κυκλωμάτων. Η κατάσταση στα νοσοκομεία τους σκληραίνει. Είναι θέμα επιβίωσης λένε κάποιοι. Τα ιδιωτικά νοσηλευτικά ιδρύματα είναι ξενοδοχεία πολυτελείας που το μόνο που θα κάνουν είναι να σε εκμεταλλευτούν στο έπακρο. Αυτά δεν τα συζητώ καν.
Γνώμη μου και πεποίθησή μου είναι ότι είσαι νέος άνθρωπος με μυαλό και γνώση και πολύ τσαγανό. Αντέδρασε καλή μου. Με θέληση και πείσμα για ζωή. Σφίξε τα δόντια και αναμετρήσου. Ανασκουμπώσου και πες θα νικήσω! Ότι κι αν έγινε θα το ξεπεράσω. Η θέληση για ζωή δίνει δύναμη και η καλή ψυχολογία είναι το μέγιστο της θεραπείας. Προσπάθησε να εντοπίσεις τον κατάλληλο γιατρό. Είμαι σίγουρη πως υπάρχει. Ίσως να σε ανακαλύψει ο ίδιος, ακόμα και μέσα από δω. Ακολούθησε τη θεραπεία σου και προσπάθησε να ζήσεις φυσικά όπως πριν. Τα μαλλάκια σου θα ξαναβγούν και θα είναι πιο γερά και πιο όμορφα. Να είσαι σίγουρη. Βάλε ένα μαντηλάκι, καπελάκι ή ότι άλλο νομίζεις θα σε κάνει πιο όμορφη και για να μη σου σπάνε τα νεύρα αδιάκριτες ματιές. Ασχολήσου με τα όμορφα που σε αφορούν και που μπορείς να κάνεις χωρίς να σε εξαντλούν. Η δικτυακή συντροφιά είναι πολλή ζεστή και υπάρχουν εκατοντάδες άτομα που θα σε συντροφεύουν πρόθυμα. Να βγαίνεις και όσο συχνά μπορείς και να μη σκέφτεσαι ότι επιβαρύνεις κανέναν. Κι εσύ το ίδιο θα έκανες για τους φίλους σου. Και κυρίως γλυκιά μου πάρε θετική ενέργεια από την αγάπη των δικών σου ανθρώπων και τη δική μας και συνέχισε να σκέφτεσαι θετικά. Προσπάθησε να δεις την καλή όψη και ξέχνα την αρνητική. Θα πάρεις μεγάλη δύναμη απ' αυτό. Άσε τους δικούς σου να ασχοληθούν με τα διαδικαστικά. Κι εσύ φρόντισε την Αμαλίτσα. Όταν θα γίνεις καλά θα τους τα ανταποδώσεις...
Σε φιλώ...
 
Αμαλία, καλή δύναμη και κουράγιο.
 
Αμαλία, και μόνο το γεγονός ότι έχεις αντέξει μέχρι εδώ, καθώς και το γεγονός ότι άνοιξες αυτό το ιστολόγιο δείχνει ότι είσαι άνθρωπος με μεγάλη δύναμη.

Κανείς δεν γνωρίζει πόση δύναμη κρύβει μέσα του μέχρι να χρειαστεί να επιστρατεύσει τα αποθέματα που έχει όταν έρθουν τα δύσκολα.

Δυστυχώς εσύ έμαθες την ύπαρξη τεραστίων αποθεμάτων μέσα σου λόγω αυτής της ύπουλης αρρώστιας.

Συνέχισε να αγωνίζεσαι και ξεμπρόστιασε όλους όσους από ανικανότητα και αλητεία οδήγησαν εσένα και άλλους (σίγουρα) σε μία πολύ άσχημη κατάσταση.

Στο κάτω κάτω το νόημα της ζωής (αν μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι υπάρχει κάτι τέτοιο) είναι ο αγώνας αυτός καθ' εαυτός.

Αμαλία δυνατά και μην σταματάς!
 
Τα ένιωσες στο πετσί σου κ έχεις δίκιο να είσαι οργισμένη. Η φωνή σου ακούγεται πάντως.

Να σου ευχηθώ κουράγιο κ δύναμη.
 
Έχω 3 στους 4 από τα μέλη της πατρικής μου οικογένεια με ανίατες πολύ σοβαρές και θανατηφόρες ασθένειες. Οι γιατροί σε εμάς ως επί το πλείστον έχουν φερθεί -και φέρονται- από μέτρια ως υπέροχα. Το γενικότερο σύστημα υγείας αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα και πιστεύω ότι εκεί βρίσκεται και η πηγή των κακών. Είναι τελικά δυστυχώς θέμα τύχης...??? Ίσως εμάς μας έχει βοηθήσει πολύ και το γεγονός ότι ο ένας από τους 3 υπήρξε γιατρός, οπότε ίσως ακόμα λειτουργεί συναδερφική αλληλεγγύη. Δεν ξέρω... δεν θέλω να είμαι απόλυτη ή αχάριστη. Έχω εκπλαγεί ευχάριστα πολλές φορές. Αλλά έχω δει γύρω μου περιπτώσεις σαν την δικιά σου. Και νοιώθω οργή αλλά και αδυναμία.
Συνέχισε τον αγώνα, δεν υπάρχουν ουσιαστικά λόγια που να μπορεί κανείς να σου πει. Ζεις στην κόλαση και έτσι τίποτα δεν έχει ιδιαίτερη σημασία παρά μόνο η καθημερινή αγωνία για το αποτέλεσμα του αγώνα. Εύχομαι να βγαίνεις νικήτρια για πολύ καιρό! Από τα βάθη της καρδιάς μου.
 
Αμαλία σ' ευχαριστώ για όσα γράφεις και μας επιβεβαιώνεις πως πράγματι η πλειοψηφία του ιατρικου μας συστήματος είναι απάνθρωπη και φαρισαϊκή. Γιατί από τη πραγματικότητα των ειδήσεων που στέλνεις και όλων όσων έχουμε περάσει και πάρα πολλοι άλλοι, ξέρουμε ποια είναι η "γενική εικόνα" του επαγγέλματος του γιατρού στην ελλάδα ;). Χρήμα και κυνικότητα, κατά πλειοψηφία. Κατα πλειοψηφία. Και δε φαίνεται τίποτε στον ορίζοντα να αλλάζει.
Καλά κάνεις: επίθεση και απαίτηση να κάνουν τη δουλειά τους για την οποία πληρώνονται και γιατροί και καρεκλοκένταυροι: "έχω δει το πρόβλημά μου να γίνεται πηγή ευτυχίας για άλλους (γιατρούς, ιδιοκτήτες κλινικών,φυσιοθεραπευτές, ορθοπεδοτεχνικούς"... Γιατί πράγματι το γνωρίζουμε και ας μας "αποτρέπουν";)! να το λέμε οτι μας χρησιμοποιούν παίζοντας αισχρά με την άγνοια μας. Ακόμα και στο δικό σου blog, οι περι την ιατρική, αντί να εκφράσουν αποτροπιασμό, ντροπή αν όχι και αίσχος για τη πλειοψηφία, προσπαθούν να δείξουν επαγγελματισμό μπρος στις καταστάσεις!!. Ευχαριστώ γιατί μοιράζεις δύναμη και κουράγιο. Ζούμε σε ένα κράτος της αρπαχτής, το ξέρουμε και το "ζουμε" κί η "ζωή" θέλει τελικά πολυ τσαμπουκά όταν τύχει και μπλεχτεί στην "αρπαχτή". Εχεις δίκιο. Και πάλι καλά που έπεσες πάνω σε 4 5 καλούς επαγγελματίες. Σ ευχαριστώ και πάλι για αυτό το blog.
 
Αμαλία, οι λέξεις δεν μπορούν να απαλύνουν τους πόνους σου, και εγώ πραγματικά ντρέπομαι γιατί το μόνο που μπορώ να σου προσφέρω είναι λέξεις.

Κουράγιο

Συγγνώμη

 
τι να πουμε εμεις;
εισαι συγκλονιστικη.
ΚΑΛΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ!!!
 
Αμαλία!
Δύναμη και κουράγιο, κορίτσι!
Δε με εκπλήσσει η ανικανότητα της πλειοψηφίας των συνταγογράφων που αυτοαποκαλούνται ιατροί αλλά το θάρρος σου να μιλάς γι' αυτούς.
Σε φιλω και ευχομαι να βρεις την υγεία σου!
 
Αμαλία κουράγιο και περαστικά. Στο δικό σου πρόβλημα έχεις 100% δικιο στις γενικεύσεις γιατί εγώ είμαι επωνυμος επιτρεψέ μου αυτή η ροπή σου σε καθηγητές στην Ελλάδα της αναξιοκρατίας και του νεποτισμού πιστεύω έχεις δίκιο 45%. Υπάρχουν πολλοί που εξαργυρώνουν τους τίτλους με χρήμα,αντιστοιχο πιστεύω ποσοστό με τους εφοριακούς και τους εργολάβους στη διαφθορά. Οι πολιτικοί, οι δικηγόροι, οι μηχανικοί και οι επαγγελματίες οδηγοί μας παιρνούν σαν κλάδος σε ποσοστά διαφθοράς. Κουράγιο και δύναμη, είμαστε συναισθηματικά κοντά σου,το email μου στη διάθεση σου σαν είδικός στην άπαιχτη γραφειοκρατία του ΙΚΑ,το θάρρος σου μας κάνει να μην νοιώθουμε μαλάκες εμείς που μεγαλώνουμε 4 παιδιά με 1500 ευρώ ανασφάλιστοι 15 χρόνια από το ΙΚΑ.! λύνοντας 50 ανθρώπινα προβλήματα τη μέρα....
Κυρία γητεύτρια αισθάνομαι την ανάγκη να συμφωνήσω σε όλα μαζί σας υποβάλλοντας τα σέβη μου.
 
πριν λιγο βρηκα το μπλογκ σου και διαβασα το τελευταιο ποστ. Το μονο που εχω να σου πω ειναι καλο κουραγιο και υπομονη. Σιγουρα μπορεις να ισχυριστεις οτι τα εχεις εξαντλησει και τα δυο αλλα και μονο που αποφασισες να μεταφερεις τις εμπειριες σου σε ολους εμας μεσα απο αυτο το μπλογκ δειχνει οτι ακομα εχεις μπολικα αποθεματα. Θα σε επισκεπτομαι συχνα. Δυστυχως επιβεβαιωνεις την απο πιτσιρικας αισθηση που ειχα για τους ελληνες γιατρους (με τις εξαιρεσεις τους φυσικα) οτι ειναι ανεμπιστοι, αλαζονικοι και αληταραδες...
 
Μόλις διάβασα το πρώτο post σου κι έχω ήδη αρχίσει να κλαίω νυχτιάτικα...
Από νεύρα φιλενάδα (γιατί πλέον έτσι σε αισθάνομαι, κι ας μη σε γνωρίσω ποτέ) κι όχι από λύπηση ή συμπάθεια.
Είμαι 27, ζω στην Αθήνα και είμαι κι εγώ "προικισμένος" από τη φύση...Τόσο, ώστε να πρέπει να τρώω στη μάπα πολλές μέρες το μήνα όλο αυτό τον αηδιαστικό και εμετικό συρφετό "φωστήρων", είτε με λευκή φόρμα είτε με χαρτογιακά του δημοσίου, που με ύφος χιλίων καρδιναλίων (ειδικά οι λογής λογής αγράμματοι "επίτροποι" διοικητικοί) έχουν την εξουσία να κρίνουν το πόσα πρωινά-μεσημέρια-βράδια θα ταλαιπωρηθώ εγώ, μέχρι να πάρω μια τζίφρα/έγκριση/συγκατάθεσή τους για ένα γαμημένο φάρμακο ή μια γαμημένη εξέταση...
Εγώ δεν έχω καρκίνο. Έχω κάτι κληρονομικό, κάτι που, ενώ στην Ελλάδα αφορά τεράστιο ποσό του πληθυσμού (έστω και σε λανθάνουσα κατάσταση), το έχουν όλα τα ΑΡΧΙΔΙΑ του κρατικού μηχανισμού και των πρασινομπλε κυβερνήσεων θαμμένο κάτω από το χαλάκι, επειδή δεν είναι "δημοφιλές" στην ιατρική έρευνα (και άρα στις φαρμακευτικές/ερευνητικές εταιρίες που τους συντηρούν στη ζωή).Έχω μεσογειακή αναιμία και μαζί της έχω "κερδίσει" και μια ηπατίτιδα c, από κάποιον ασυνείδητο (ο φωστήρας ηπατολόγος κοίταξε τη διάγνωση που είχα πάρει το 91 και μου είπε με περισπούδαστο ύφος:"τον γονότυπό σου τον έχουν συνήθως τα πρεζάκια, μάλλον από κανα τέτοιο την κόλλησες"...) που πήγε να δώσει αίμα σε εποχές που ο μοριακός έλεγχος δεν υπήρχε και τα "παράθυρα" ήταν ορθάνοιχτα...
Τώρα, στα 27 μου, ζω με αυτά και προσπαθώ να είμαι συμφιλιωμένος με τα όσα άλλα, δευτερεύοντα και τριτεύοντα, προκύπτουν από αυτά...
Μπορεί να ζούμε διαφορετικές καταστάσεις -βιολογικώς τουλάχιστον- παρόλα αυτά θα μπορούσα να γράψω άλλα τόσα απ' τα δικά σου, για τα όσα τραβάμε εμείς, οι 2500-3000 "μεσογειακοί" της Ελλάδας...Ελάχιστα αντιπαραδείγματα ανθρώπων με Αλφα κεφαλαίο και σωστών γιατρών/διοικητικών...Αμέτρητες οι φορές που έχω αγανακτήσει που γεννήθηκα σ' αυτή την καθυστερημένη χώρα της βαλκανοφολκλορολεβεντομαλακίας, όπου ο καθένας νομίζει πως μπαίνοντας με βύσμα στο δημόσιο ή κερδίζοντας με κωλογλύψιμο μια θέση εξουσίας, έχει πιάσει τον ταύρο απ' τα @@...
Θα ήθελα να ζούσα σε μια χώρα που η ελευθερία, η δημοκρατία, η ισότητα κι η αλληλεγγύη δεν θα υπήρχαν μονάχα στο Σύνταγμά της (άσε που και από εκεί θα τις βγάλουνε...), αλλά θα εμφανίζονταν μπροστά μου ως συστατικά της ζωής, της καθημερινότητας, της περίθαλψης, της κοινωνικής προστασίας, των ανθρώπινων σχέσεων μου...Αλλά σ'αυτόν τον κόσμο που βρεθήκαμε, σ'αυτές τις εποχές, τι κάθομαι και σκέφτομαι...Άσε, γιατί μπορεί "να μας πούνε και μαλάκες", όπως έλεγε κι ο συμπαθής αοιδός των 80s...
Γεια σου φιλενάδα, μ' εκανες και τα 'βγαλα από μέσα μου και ηρέμησα λίγο...

Ένας, που δεν έχει σημασία ποιός...
 
Θα σου ηταν ευκολο, Αμαλια, να αναφερεις την γνωματευση του παθολογοανατομου; Σε ευχαριστω
Ενας (ακομη) γιατρος...
 
eimai neos giatros eidikeyomenos sthn paidopsyxiatrikh exoume thn idia ilikia kai ta idia mousika gousta kai mou fainetai entelos eksopragmatiko to gegonos afto...einai dynaton na symbainei se mia nea kopela afto to gegonos stis meres mas kai na exei toso psyxiko s8enos-pou fantazomai kata poso taraxthke kata kairous-wste na to dhmosiopoiei me tetoia anesi kai dynami....???o.ti kai na pw einai ligo....an xreiasteis kati eimai paron..petroschassiotis@hotmail.com..pantos mallon esi mporeis poly perissotero na prosfereis sthn ekpaideysi mou pano stin psyxo8erapeia para kapoioi alloi eidimones....na ksereis pantws pws eftyxos -opws kai to tonises bebaia- yparxoun arketes eksaireseis sto sa8ro ypoba8ro ths dimosioypallilistikhs kai listrikis deontologias..eytyxos...sou afierono to desencantee ths mylene farmer...einai grammeno gia sena koritsi mou....filia
 
Αμαλία διάβασα το blog σου και έμεινα άφωνη, όχι γιατί αυτά που περιγράφεις δεν μου ήταν ήδη γνωστά, αλλά γιατί είναι η ανατριχιαστική καθημερινότητα τόσων ανθρώπων. ….
Κανείς δε λέει τίποτα, τίποτα δεν αλλάζει, θαυμάζω το θάρρος σου να μιλήσεις για τα πράγματα με το όνομα τους σ’ αυτή την τόσο δύσκολη γ’ σένα περίοδο.
Σου εύχομαι ότι καλύτερο, συνέχισε τον αγώνα σου.
 
Αμαλία, διάβασα και εγώ τα ποστ σου. Μου δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι θα αρκούσε μονάχα μία στιγμή αληθινού, προσωπικού ενδιαφέροντος για να σε απαλλάξει τουλάχιστον για μία πολύτιμη στιγμή από το ανυπόφορο, το πολυπλόκαμο, το δυσειδές...Το μπλογκ σου θα πρέπει να το δίνουν εξετάσεις όλοι όσοι θέλουν να ονομάζονται θεραπευτές! Θα το διαδώσω και εγώ όπως μπορώ. Νομίζω ότι είναι υποχρεωτικό μάθημα για να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Σε ευχαριστώ/.
 
Είμαι κι εγώ άλλος ένας γιατρός που διάβασε, όχι μόνο το post στο οποίο σχολιάζω τώρα, αλλά ολόκληρο το blog σου. Το μόνο που μπορώ να πω, είναι ότι διαβάζοντας για σένα κατάλαβα ότι είσαι ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΗ!
Καλή σου μέρα!
 
Διάβασα όλο το μπλογκ, εξαιτίας ενός λινκ στο δικό μου blog.

Συγκλονιστικό.

Συνέχισε να γράφεις. Συνέχισε να αγωνίζεσαι.
 
Αμαλία σε ευχαριστώ για την ειλικρίνεια σου αποκαλύπτοντας τους "άχρηστους" αλλά και τους ευσυνείδητους γιατρούς που σε βοήθησαν και σου εύχομαι καλό κουράγιο κορίτσι.

Σε συγχαίρω για την γενναιότητα της ψυχής σου πολεμώντας την αρρώστια αλλά και την τόλμη σου να καταγγείλεις τους ασυνείδητους και τους κολασμένους.

Δώσανε και όρκο πανάθεμα τους.

Αν ο κάθε Έλληνας ασθενής που υπέφερε στα χέρια τους έκανε μια παρόμοια καταγγελία δεν θα υπήρχε τέτοιος καρκίνος μέσα στο ιατρικό σώμα.

Υπάρχουν και γιατροί, άνδρες και γυναίκες, αξιόλογοι που έχω συναντήσει όλα αυτά τα χρόνια.

Μην νομίζετε ότι στο εξωτερικό είναι πάντα οι γιατροί καλύτεροι, το ιατρικό και νοσοκομειακό κατεστημένο, τα μηχανήματα ίσως, αλλά τα λάθη σε διαγνώσεις και η αδιαφορία προς τον ασθενή δεν είναι άγνωστα.

Τουλάχιστον εκεί δεν τολμούν να απαιτήσουν φακελλάκι και αν κάνουν σοβαρά λάθη στην διάγνωση ή στην εγχείρηση υπάρχουν και καλύτεροι δικηγόροι που τους παίρνουν σε δίκη ότι έχουν και δεν έχουν.

Πρέπει όμως οι ασθενείς ή οι συγγενείς τους να ενημερωνονται και να μορφώνονται οι ίδιοι για τις ασθένειες, τις εξετάσεις και τα φάρμακα ή να έχουν ένα γιατρό της απόλυτης εμπιστοσύνης τους.

Σε θέματα τόσο σημαντικά δεν μπορούμε με εύκολία να αφήνουμε την τύχη μας σ' ένα μόνο άνθρωπο επειδή έχει ένα τίτλο.

Κάνετε ερωτήσεις μετά την κάθε εξέταση.
Αν βλέπετε ότι δυσανασχετούν ή αποφεύγουν να σας απαντήσουν ή να πουν "δεν γνωρίζουμε την απάντηση μέχρι να κάνουμε την τάδε εξέταση", τότε είτε ξέρουν και αδιαφορούν για σας είτε δεν ξέρουν και προσποιούνται.
Το αποτέλεσμα θα είναι εξ ίσου καταστροφικό.

Τον γιατρό να τον κοιτάζετε κατάφατσα και με θάρρος όταν σας μιλά όπως πρέπει να κοιτάζετε κατάφατσα και με θάρρος την αρρώστια σας για να μπορέσετε να την υπερνικήσετε.

Η υγίεια δεν είναι αυτοκίνητο που αποφεύγουμε να το επισκευάσουμε λόγω χρόνου, φόβου για την διάγνωση, οικονομικού ή ψυχικού κόστους και έχουμε την εκλογή να το αντικαταστήσουμε με κάτι άλλο.

Μία και μοναδική την έχει ο καθένας μας την υγίεια του.
Είναι το πιο πολύτιμο δικό μας.
 
Krima kai pali krima. De tha apallaxtoume pote apo tous ilithious kai tous anideous..
Kai otan travas tetoio louki, to na tous vriskeis brosta sou nomizw apotelei eukola aitia fonou..

Elpizw na sinexiseis na vriskeis ti dinami apo mesa sou opws kaneis twra!
 
Άνοιξα τον υπολογιστή μου μετά από δυο μέρες πονου-αναλγητικών-ύπνου, και είδα τα μηνύματά σας όλα μαζί....Ήταν απίστευτο!Δε φανταστήκατε πώς με κάνατε και ένιωσα....Σας ευχαριστώ πολύ.
Θα ήθελα να να πω από μια κουβέντα στον καθένα, αλλά.....δε θα αντέξω τόση ώρα ξύπνια! :Ρ
Μόνο δυο-τρεις επισημάνσεις σας παρακαλώ:
Πρώτα-πρώτα να πω στη "μικρήμαρίκα" οτι αν είναι μανάβισσα, τη συγχαίρω απ'τα βάθη της καρδιάς μου!
Δεύτερο, να πω στη γητεύτρια οτι βλέπω και από την "άλλη πλευρά" της ιατρικής,εντελώς συμπτωματικά,(πολλοι προσωπικοι και οικογ.μου φίλοι κάνουν ιατρικά και παραϊατρικά επαγγέλματα και έστω εμμέσως,κάτι έχω ζήσει,χρόνια τώρα....). Α! Και με αυτή τη χημειοθεραπεία που κάνω τώρα δεν πέφτουν τα μαλλιά μου- παλιά όμως όταν συνέβαινε ξέρεις τι έκανα; ΠΟΤΕ περρούκα, σπανιώς μαντίλι- λόγω στυλ περισσότερο- και καμια φορά...τατουάζ χένας πάνω στην καράφλα !!!!
Ανώνυμε με τη μεσογειακή ανεμία, δες το κι εσύ με τρέλλα και κορδέλλα- αν θες να υποκύψεις,υπόκειψε σε ο,τι θες,αλλά όχι σε παράλογες απαιτήσεις γιατρών.Εμείς τους "καλομαθαίνουμε"
Μάικ, το μόνο που μπορώ να κατλάβω εγώ για σένα είναι οτι είσαι πάρα πολύ γλυκός....

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΟΛΟΥΣ ΑΠΟ ΤΑ ΒΑΘΗ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΟΥ :))
 
Αμαλία εύχομαι από τα βάθη της καρδιάς μου να πάνε όλα όπως τα επιθυμείς και κυρίως να μην πάψεις ποτέ να τα επιθυμείς!Κράτα γερά!Η έγνοια μου μαζί σου!
Μαρία
 
Αμαλία

συγκλονίστηκα απ' την προσωπική ιστορία σου, τα χάλια ενός καταρρέοντος συστήματος,μας τα έδωσες με κάθε λεπτομέρεια - όχι πως δεν τα φανταζόμασταν πως είναι έτσι- όμως να, είδες που υπάρχουν και ΑΝΘΡΩΠΟΙ μέσα σ' αυτούς τους αδιάφορους, τους αισχρούς ανάμεσα?
Ένα μόνο σου λέω, έχεις τεράστια δύναμη ψυχής, θα δεις όλα θα πάνε καλά, οι δοκιμασίες σου θα εξαλειφτούν κάποια μέρα, ένα κακό όνειρο θα λες πως ήταν, και ΜΗΝ ξεχνάς έχεις εμάς όλους δίπλα σου που μια μόνο λέξη σου μπορεί να μας φέρεις και πιο κοντά σου, εκεί που είσαι κι ο καθένας μας να σε στηρίξει από καρδιάς.
Δείξε δύναμη εσύ τόση όση χρειάζεσαι για να βγεις νικήτρια.
Ελπίζω να είσαι καλύτερα τούτες τις ώρες που σου γράφω και είμαι εδώ, κοντά να έρθω...με κάθε τρόπο.
 
Ανακάλυψα το blog σου μόλις και ειλικρινά νοιώθω πως ότι και να σου πω είναι πάρα πολύ μικρό και πάρα πολύ λίγο μπροστά στα όσα έχεις περάσει και στα όσα , φαντάζομαι, εξακολουθείς να περνάς... Δεν ξέρω τι θα έκανα στην θέση σου... Ξέρω απο προσωπική εμπειρία πως όλοι οι άνθρωποι έιμαστε "προικισμένοι" με δυνάμεις και υπομονή που δεν διανοούμαστε ότι διαθέτουμε μέχρι την ώρα που θα χρειαστεί να τα χρησιμοποιήσουμε... Άλλωστε όπως λέει η παροιμία: "να σε φυλάει ο θεός από αυτά που μπορείς να αντέξεις.." Θα σου πω μόνο πως άνθρωποι σαν εσένα που αντιμετωπίζουν με τόση δύναμη, θάρρος και αξιοπρέπεια τις δυσκολίες της ζωής είναι παράδειγμα για εμάς τους "τυχερότερους" και πως περιπτώσεις σαν την δική σου λειτουργούν- ευτυχώς- αφυπνιστικά... Μας ξυπνάνε απότομα από τον βαθύ ύπνο της ευδαιμονίας τον οποίο κοιμόμαστε μακαρίως... Το mail μου είναι evif1@hotmail.com.. Είμαι δημοσιογράφος, δυσυτχώς του life style και όχι της "μάχιμης" δημοσιγραφίας, αλλά αν νομίζεις ή νομίσεις κάποια στιγμή πως θα μπορούσα να σου φανώ κάπου ή κάπως χρήσιμη, θα το έκανα με μεγάλη χαρά... Να είσαι καλά και να μην πάψεις ποτέ να παλεύεις.....Εύη
 
Σε έναν άνθρωπο που ανοίγει την καρδιά του και μοιράζεται μαζί σου την ιστορία του δεν νομίζω να υπάρχουν λέξεις για να του περιγράψεις αυτό που νιώθεις. Κουράγιο Αμαλία μου, μη χάσεις ούτε σταγόνα απο την δύναμη σου. Να ξέρεις πως έχεις κερδίσει την αγάπη και την συμπαράσταση όλων μας.
 
Αμαλάκι μου η φωνή σου βγήκε και με τράνταξε συθέμελα... μόνο αυτά τα κτήνη δε πρόκειται να γίνουν άνθρωποι.

Ευχόμαι να πάνε όλα καλά για σένα από δω και πέρα! Έχεις τη συμπάθειά μου, τι λέω, την Αγάπη μου!!!
 
Κυρία μου...Αμαλία!!!

Τα Σέβη μου!!!
 
Ανακάλυψα το blog σου τελείως τυχαία, μέσα από links άλλων blogs. Αυτό σημαίνει ότι η διαμαρτυρία σου κυκλοφορεί και αυτό είναι καλό. Διότι προειδοποιείς και τους υπόλοίπους εμάς για τη βρωμιά και την ανηθικότητα στον (υποτίθεται "ιερό") τομέα της ιατρικής. Είναι πολύ λυπηρή αυτή η κατάσταση, σίγουρα. Τώρα με τη σειρά μου, να σου ευχηθώ να έχεις δύναμη και να αντέχεις. Να αντέχεις να ζεις κόντρα σε αυτό απάνθρωπο σύστημα. Να έχεις δύναμη για να συνεχίσεις να πολεμάς. Και όσο και αν ακουστεί "κλισέ" αυτό που θα πω στη συνέχεια, να ξέρεις ότι δεν είσαι μόνη σου. Ήδη όλοι οι άνθρωποι που σχολίασαν πριν από μένα, το αποδεικνύουν. Μην το βάλεις κάτω ποτέ, σου εύχομαι απο καρδιάς...
 
Αμαλία τι άλλο να πω εκτός απο καλό κουράγιο και καλή δύναμη. Το ΙΚΑ είναι απλά ένα σύνολο μαλακισμένων ανθρώπων που νομίζουν οτι η υγεία μας είναι παιχνίδι (οκ είναι ίσος και κάνα-δύο που εξαιρούνται).
Εγώ ταλαιπορίθηκα 3 μήνες εκεί πέρα για ένα απλό κρυολόγιμα το οποίο κατά τους γιατρούς του ΙΚΑ ήταν περικαρδίτηδα (!!). Σε καμία περίπτωση βαίβαια δεν συγκρίνετε με τα δικά σου, αλλά ο σκοπός ήταν ο ίδιος... εξέταση σε ιδιοτικό ιατρείο με "σύγχρονα" μηχανήματα κλπ κλπ...

και πάλι καλή δύναμη.

Σπύρος
 
Θέλω να ζητήσω συγνώμη..
...γιατί όταν διάβασα αυτό το ποστ νόμισα πως δεν ήταν αληθινό!
...γιατί διάβασα κι άλλα για να πειστώ.
Σε μια σοβαρή περιπέτεια υγείας είχα την τύχη να πέσω στα χέρια
ΑΝΘΡΩΠΟΥ κι όχι μόνο γιατρού,που εξ αιτίας του είμαι σήμερα εδώ και γράφω.
Θεωρώ υποχρέωσή μας όχι μόνο να διαμαρτυρόμαστε για τα άσχημα αλλά να δημοσιοποιούμε και τα καλά.
Είναι σίγουρα ελάχιστοι οι γιατροί- άνθρωποι,μα δεν πρέπει να τους αδικούμε αγνοώντας τους
Γι αυτό χαίρομαι που έχεις την δύναμη και την μεγαλοψυχία να αναφέρεις κι αυτούς .
Δεν σου εύχομαι κουράγιο,δύναμη κ.λ.π.
Για να διατηρείς αυτό το blog φαίνεται πως τάχεις από μόνη σου !
Καλή συνέχεια!
 
Καλη δυναμη σου ευχομαι και ελπιζω ολα να πανε καλα.
 
Αγαπητή Αμαλία δεν είσαι μονό θύμα της τύχης σου, που σου έφερε αυτήν την φοβερή ασθένεια, αλλά ταυτόχρονα και θύμα του συστήματος. Πάνω από όλα όμως είσαι ένας κατασταλαγμένος άνθρωπος με αυτογνωσία και ένα παράδειγμα φωτεινό για το πως πρέπει να παλέψει κάποιος για την ζωή του και τι αντιξοότητες μπορεί να αντιμετωπίσει.

Εύχομαι μέσα στην μοναξιά του πόνου σου να βρίσκεις όμορφα πράγματα για να χαίρεσαι και να απολαμβάνεις. Εύχομαι το παράδειγμα σου να μάθει
και σε εμάς να βρίσκουμε την χαρά και το κουράγιο να συνεχίζουμε.

Ο αγώνας σου, στα μάτια μου, σε φέρνει σε μια κορυφή υψηλότερη και από αυτή του Έβερεστ. Μια κορφή δυσπρόσιτη και αφιλόξενη που σου επιτρέπει όμως να βλέπεις όλους εμάς με ένα διαφορετικό υψηλό βλέμμα.

Σε ευχαριστώ πολύ που το μοιράζεσαι.

...Όσο για τους καλούς γιατρούς: Το 99% των γιατρών χαλούν τη φήμη των υπολοίπων. Και είμαι πολύ αισιόδοξος άνθρωπος.
 
Μπράβο κορίτσι μου για την δύναμή σου. Μπράβο για το κουράγιο σου. Γέλα όσο μπορείς, βρίσε τους καριόληδες όσο τους πρέπει και μην τα παρατάς...
Περαστικά και καλή δύναμη!!!
 
Γλυκιά (παρά τη φρίκη που βίωσες & βιώνεις τόσα χρόνια!!!) Αμαλία μας,
Καταρχήν Χίλια ΜΠΡΑΒΟ για το θάρρος σου να τα καταγγείλεις όλα αυτά δημόσια!!! Υποκλίνομαι στα κότσια σου & τη δύναμη της ψυχής σου, πραγματικά!
Κάνω κι εγώ ό,τι μπορώ να σε μάθει ολόκληρος ο blog-όκοσμος! Γιατί το αξίζεις, γιατί αποτελείς για όλους μας παράδειγμα προς μίμηση, γιατί ίσως έτσι κάποιοι υπάνθρωποι-απάνθρωποι βαμπιρογιατροί ανίκανοι & άσχετοι, ίσως καταφέρουμε όλοι εμείς τελικά να μπουν εκεί που τους αξίζει...
Εννοείται πως τα διάβασα όλα σου τα posts! Kαι πως σοκαρίστηκα...
Οι ευχές νομίζω όλων μας & οι προσευχές είναι στο εξής μαζί σου! ΜΑΖΙ θα τα καταφέρουμε, να είσαι βέβαιη! Εσύ μόνο κράτα γερά & θα δεις που θα νικήσουμε!
Φιλιά Πολλά, Θα σε σκέπτομαι συνέχεια, Θα τα λέμε,
Μαρία.
 
κουράγιο..
 
Αγαπητή Αμαλία,

Με λένε Γιώργο Βαρδάκη, είμαι 31 ετών, Γιαννιώτης (βλ. οικογενειακή επιχείρηση Βαρδάκη) και τα τελευταία 6 χρόνια πάσχω από καρκίνο.

Σου γράφω για να σου πω ότι η Αλήθεια μου, η Οικογένεια μου, οι παράδες, οι Γιατροί μου, οι Φίλοι μου, και όλο το ΚΑΚΟ συναπάντημα με έχουν φτάσει στο σημείο χωρίς επιστροφή.

Αν ακούσεις τα κοράκια των ειδήσεων να καλύπτουν το πρώτο στα ελληνικά χρονικά μακελειό σε νοσοκομείο από ασθενή σε κατάσταση αμόκ, οπλισμένο με κυνηγητική καραμπίνα, θα ξέρεις ότι είμαι εγώ.

Είμαι σίγουρος ότι εσύ με καταλαβαίνεις.

Τέλος.

Γ.Βαρδάκης
 
Aυτό το μυαλό Αμαλία που έχεις δε μπορεί κανένας γιατρός να το βλάψει όπως κατάλαβα, με όλες τις χημειοθεραπείες του κόσμου..
Κουράγιο κοπελιά.. αισθάνομαι μικρός μπροστά σου και απλά υποκλίνομαι στο μεγαλείο της δύναμής σου..
Κράτα γερά, έχεις κότσια!!!
 
Υποκλίνομαι, κυρίως για το σθένος και την δύναμη που βρήκες για να τα γράψεις. Χρησιμοποίησε όλη αυτή την εσωτερική δύναμη για να γιατρέψεις τον εαυτό σου. Κυρίως μην παραδοθείς.
Αισθάνομαι ντροπή για αυτή τη χώρα που στην κυριολεξία τρώει τα παιδιά της.
Αν χρειαστείς οτιδήποτε, αίμα, αιμοπετάλια άσε μου μήνυμα στο μπλογκ μου.
Δεν ξέρω τι άλλο να πω. Να πάνε όλα καλά. Να έχεις δύναμη.
 
Αμαλία, χθες μου είπαν για το blog σου και σήμερα κατάφερα να το βρω. Συγχαρητήρια για την υπομονή, για τον αγώνα, για την αξιοπρέπεια... για όλα αυτά τα τόσα σημαντικά που πολλοί δεν έχουν.

Εύχομαι να συνεχίσεις να είσαι το ίδιο δυνατή και από εδώ και εμπρός να μην υπάρξουν άλλα λάθη.

Φιλιάααα :)
 
Μόνο λέξεις μπορώ να σου προσφέρω μετά από όσα διάβασα.. Να έχεις δύναμη σου εύχομαι και από ότι βλέπω όλοι εδώ μαζί σου στέλνουμε τη θετική μας ενέργεια .. είναι συγκλονιστικά όσα διάβασα και αισθάνομαι ένα κόμπο στο λαιμό μου από τη ντροπή που νιώθω για τη χώρα που ζούμε.. Τί άλλο να πω.. Μη χάνεις το κουράγιο σου.. από μέσα μας πηγάζει η δύναμη και από οτι διάβασα, εσύ έχεις τη θέληση και τη δύναμη..
 
Καλή Δύναμη κούκλα μου και φώναζε όσο πιο δυνατά μπορείς. Δεν μπορούμε να σε βοηθήσουμε νομίζω σε τίποτα, στο ελάχιστο δε μπορούμε να σε νοιώσουμε, αλλά τουλάχιστον άφησε μας να δείξουμε έστω και με αυτό το σημειωματάριο στην τσέπη πως δεν είμαστε αδιάφοροι και δεν γίναμε όλοι παντελώς αναίσθητοι.
 
Αμαλία θα σταθώ στο Post που αφιερώνεις σε όσους γιατρούς συνάντησες μέσα σ΄ αυτή τη δύσκολη πορεία , που σε βοήθησαν και σου στάθηκαν και δεν τόλμησαν να σκεφτούν να εκμεταλλευτούν οικονομικά τον πόνο και τον αγώνα σου…
Τελικά 6 γιατροί ήταν όλοι κι όλοι άντε 10 αν αργότερα έχουν προστεθεί και κάποιοι ακόμα…κανονικά τόσοι θα έπρεπε να είναι εκείνοι που θα ξεχώριζαν επειδή δεν ήταν ούτε άνθρωποι, ούτε επιστήμονες και όλοι οι άλλοι να έκαναν σωστά την δουλειά τους…!

Η απόλυτη κατάντια του Ελληνικού συστήματος Υγείας , κανένας υπουργός δεν ακούει ????

Κουράγιο Αμαλία μου !
 
gb winzip said...
Συχνά η Αντοχή ισοδυναμεί με την Ευτυχία!
Αναρωτιέμαι υπάρχει πολτική; εκτός απο τη φωνασκούσα για τις μάζες, να υπερασπιστεί, έστω χωρίς να τιμωρεί, την αξιοπρέπεια;
Δυστυχώς δεν αφορά μόνο συγκεκριμμένους γιατρούς αλλά και κάθε ελεύθερο επάγγελμα, ιδιαίτερα τα σχετικά με υπηρεσίες άυλων προιόντων.
Αυτά που διαβάζω αναγκαστικά τα συνδέω συνειρμικά με τον ραδιούργο Ιάγο στον Οθέλο και Δυσδαιμόνα.
Νομίζω αξίζει ψάχνουν το αόρατο, αυτό που είναι κρυμμένο, δεν φαίνεται με τη πρώτη ματιά. Δεν είναι τυχαίο όπως λές να έχουμε τέτοια μανία να βρούμε το μυστηριώδες!
 
Οι ευχές μου είναι μαζί σου... Καλή δύναμη να έχεις!
 
το διάβασα όλο...

μπορώ να σε 'καταλάβω' ελάχιστα... μόνο εσύ έχεις πολεμήσει τόσο με την παράνοια της ελληνικής ηλιθιότητας.

ειλικρινά, αφού τώρα έχεις βρει
'ανθρώπους' πολέμα... δεν είσαι μόνη σου.

είσαι πολεμίστρια και δυναμική και σίγουρα παράδειγμα για πολλούς.


σου στέλνω φως και χαμόγελα...
 
Αμαλία,

Θαυμάζω το θάρρος σου, με τόσες ανοιχτές πληγές να ανοίγεις άλλο ένα πεδίο μάχης. Σε ανθρώπους σαν κι εσένα οφείλουμε πολλά.

Καλή δύναμη. Ο Θεός μαζί σου.
 
Διάβασα το πόστ αυτό. Διάβασα σχεδόν τα περισσότερα σχόλια.
Πόνεσα μαζί σου. Όσο μπορώ να νιώσω αυτόν τον αβίωτο πόνο σου. Πιστεύω πως δεν πρέπει να σχολιάσω τίποτα. Τι άραγε να μπορούσα?
Μόνο οργή θα έβγαζα για όλους αυτούς που οδήγησαν σε μια τέτοια κατάσταση. Ακόμα και ένα γιατί να συμβαίνει αυτό, οργισμένο θα ακουγόταν.
Μια καλημέρα μόνο.
 
This comment has been removed by the author.
 
Αμαλία, είσαι το φωτεινότερο παράδειγμα δύναμης και θέλησης! Δύναμη σου εύχομαι κορίτσι μου και όλα να πάνε όσο καλύτερα γίνεται. Επιπλέον, θα μου επιτρέψεις να δημοσιεύσω την συγκεκριμένη ιστορία στο μπλογκ μου γιατί πραγματικά θέλω να τη δουν και άλλοι άνθρωποι που είτε θέλουν να σε βοηθήσουν είτε πρέπει να ανοίξουν τα στραβά τους και να δουν τι σημαίνει δύναμη. Σ'ευχαριστώ κορίτσι μου. Κουράγιο! Πολλά Φιλιά!!!
 
Καλο κουραγιο Αμαλια.

Σου ευχομαι τα καλυτερα!
 
Διαβάζοντας αυτά, κάθομαι και νευριάζω με μένα που στενοχωριέμαι με άλλα κι άλλα. Όπως όλοι μας. Πόσο εγωϊστές είναι οι άνθρωποι;
Εύχομαι ειλικρινά καλή δύναμη, που είμαι σίγουρη πως την έχεις.
Απόδειξη ο λόγος σου και τα συναισθήματά σου, πιο έντονα από αρκετούς μας εδώ μέσα. Σε φιλώ.
 
Γεια χαρά. Ένα από τα πιτσιρίκια μου έχει όγκο εγκεφάλου. Όταν την πήγαμε στο "παίδων" με "απώλειες συνείδησης" κ.λπ. η "καλή γιατρός" που την είδε στην υποδοχή του νοσοκομείου (όχι ειδικευόμενη, έτσι;) διέγνωσε ότι...η γυναίκα μου ήταν "Υ" (ιατρική αργκώ για την υστερία) (εγώ δεν είχα προλάβει ακόμα να φτάσω από την δουλειά μου) και προσπάθησε να την "στείλει σπίτι της". Χα! δεν ήξερε με ποιαν είχε μπλέξει! Η δικιά μου τα έμπηξε και σε μισή ώρα το παιδί (κάνοντας μερικές ακόμα κρίσεις) ήταν στον αξονικό και την άλλη μέρα στο χειρουργείο. Εάν η γυναίκα μου έφευγε, δεν θα είχαμε το πιτσιρίκι σήμερα (μετά από εγχειρίσεις, 2μιση χρόνια χημειοθεραπεία) να τρέχει, να γελάει να φωτίζει τον τόπο γύρω της. Το προσωπικό στο παιδο-ογκολογικό και το νευροχειρουργικό (εντάξει, η πλειοψηφία τους) άψογο όσο δεν πάει. Εάν όταν στα 8 σου άρχισες να πονάς κάποιος σε είχε πάει εκεί (και προσπέρναγε εννοείται μια αντίστοιχη "καλή γιατρό") ίσως τουλάχιστον να μην είχες περάσει τα μη ιατρικά εμπόδια που συνάντησες.

Η δικιά μου έχει βρεθεί στο ίδιο δωμάτιο με πιτσιρίκια με σάρκωμα (άλλα έφυγαν, άλλα μένουν) και σου εύχομαι όσο πιο θερμά μπορώ καλή δυναμη!
 
Εύχομαι τα καλύτερα και χίλια μπράβο που συνεχίζεις να παλεύεις και να έχεις τόση δύναμη μέσα σου. Δεν είμαι ούτε γιατρός, ούτε φοιτητής Ιατρικής, αλλά είμαι στη διάθεσή σου αν μπορώ να σε βοηθήσω.
 
Μπράβο για τη δύναμη σου,
Μπράβο για το χιούμορ σου,
μπράβο γιατί είσαι εσύ!
 
to xeirotero einai pos oloi mas exoume ena comment na grapsoume...
ola tha pane kala.
 
Δύναμη καλή μου, και κουράγιο...
 
Α ρε Αμαλία,
να μπορούσαμε όλοι μαζί να κάνουμε κάτι . . .
μόνο να σκύψουμε το κεφάλι μπορούμε :-(
 
Αμαλίτσα δες μονο τη καλή πλευρά...
...τωρα μπορεις να παίζεις πιο εύκολα κουτσό!!! ;-))))
 
Καλή δύναμη...δεν ξέρω τι άλλο μπορώ να σου πω. Καλή δύναμη...και κουράγιο.
 
Τα λόγια είναι πολύ φτωχά για να σε περιγράψουν Αμαλία...
Συνέχισε να αγωνίζεσαι κορίτσι μου..
Ετσι, με το ίδιο θάρρος, με το ίδιο μεγαλείο της ψυχής που έχεις..
Θα προσεύχομαι για σένα...
Μια ανώνυμη φίλη σου πια....
 
Κι εγω μετα απο ολα αυτα που διαβαζω τοση ωρα, πως μπορω να συνεχισω την φαινομενικα πολιτισμενη ζωουλα μου? Πως μπορω να λεω οτι αποκαλουμαι ανθρωπος? Θλιβομαι και ντρεπομαι ταυτοχρονα. Και το χειροτερο ειναι οτι δεν ξερω πως μπορω να βοηθησω. Κανενας μας δεν μπορει να συμπασχει μαζι σου. Ο,τι κι αν λεμε εισαι μονη σου. Αν ολα αυτα τα μηνυματα σου προσφερουν εστω μια φευγαλεα ανασα κουραγιου......Τι να σου πω Αμαλια! Το μονο σιγουρο ειναι οτι δεν σου αξιζει ολο αυτο.
 
Τα λόγια είναι περιττά...
Κράτα γερά!!!
 
kouragio!
 
Ένα δάκρυ κι ένα χαμόγελο.
Το δάκρυ για τον πόνο, το χαμόγελο για την Αμαλία.
 
Κι αν νομίζουμε ότι πόνο στη ζωή έχουν μόνο οι σχέσεις, τα γρατζουνίσματα, οι απογοητεύσεις,

κι αν νομίζουμε ότι αυτό που ζούμε είναι το ιδανικό, το τέλειο, το καλύτερο,

κι αν ΚΟΙΜΟΜΑΣΤΕ ΟΡΘΙΟΙ,

έρχεται η ώρα να διαβάσουμε κάτι από το blog σου και να δούμε,

ότι είμαστε ΑΔΥΝΑΜΟΙ, ΤΡΩΤΟΙ, ΑΝΙΚΑΝΟΙ,

αν συγκριθούμε με τη ΔΥΝΑΜΗ ΣΟΥ.

Αυτή τη δύναμη, που δεν θα σε αφήσει ποτέ,

γιατί δεν είναι στο χέρι της.

Δεν σε βρήκε η ΔΥΝΑΜΗ, εσύ την βρήκες...

Και την έχεις γραπωμένη καλά.

Όσο για το ιατρικό σύστημα...
Δεν θα πω λέξη.

Είμαστε ζωντανά κρέατα.

Ευχές και αγκαλιές πολλές καλή μου.
 
Γεια σου Αμαλία, διάβασα και εγώ ολόκληρο το blog σου. Eίσαι πολύ δυνατή. Το link για το blog σου το βρήκα στο blog του vrypan.
 
Διαβάζοντας τις σελίδες της προσωπικής σου μαρτυρίας, θυμήθηκα την αδερφή μου Σοφία και αναλογίστηκα για την ωρίµανση των συνθηκών της µεγάλης ανατροπής που θα σηματοδοτήσει τη στροφή προς τον πολίτη για μια δικαιότερη κοινωνία.

Θα ήταν ίσως περιττό να σου δώσω κουράγιο, ακούγοντας τα παράπονά σου για τις καταφανείς αδυναµίες των κρατικών µηχανισµών του Ε.Σ.Υ, και το λέω αυτό μετά λόγου γνώσης και σύνεσης, γιατί το παράδειγμά σου αποτελεί φάρο ψυχικής δύναμης για όλους εμάς που συμπάσχουμε στο καθημερινό σου δράμα και μια αδιάψευστη επιβεβαίωση της πίστης μου στον Άνθρωπο.

Είναι φανερό ότι για άλλη μια φορά η κρατική ολιγωρία και η έλλειψη ανθρωπιάς, για να το πω έτσι απλά με μια έκφραση του συρμού, συνετέλεσαν σε μια οδύσσεια λαθών και παραλείψεων με δραματικές για σένα και την οικογένειά σου συνέπειες. Δεν θα σε ταλαιπωρήσω όμως με λόγια περιττά που μάλλον ήδη γνωρίζεις καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον. Θα ήθελα πάραυτα, αν δεν έχεις αντίρρηση, να μοιραστω μαζί σου την προοπτική των λύσεων που οραματίζομαι γι'αυτή τη χωρα στο θέμα της Υγείας και να σε καλέσω να συμπορευτείς μαζί μας.

Από καιρό πιστεύω ότι χρειάζονται σημαντικές τομές στο χώρο της πρωτοβάθμιας υγείας με δέσμη προτάσεων που θα εστιάζουν στη σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ του πολίτη και του θεραπευτού. Μια σχέση που θα αναπτύσσεται από νωρίς και θα δίνει τη δυνατότητα στον πολίτη να αξιολογεί (points system) τους θεράποντες ιατρούς του στέλνοντας τις κρίσεις του σε μια Ανεξάρτητη Αρχή Αξιολόγησης Ιατρικού Προσωπικού με τη δικαιοδοσία να επεμβαίνει άμεσα για την εύρυθμη και ταχύτερη λειτουργία του συστήματος. Μια σχέση που θα σφυρηλατείται στα σχολεία με τη συχνή, βιωματική περιγραφή και ξενάγηση των μαθητών στα νοσηλευτικά ιδρύματα με σκοπό την αποκόμιση πολύτιμων εμπειριών και ταυτόχρονα θα μεταφέρεται εξ'απαλών ονύχων το μήνυμα για την αξία της εθελοντικής αιμοδοσίας σε όλη την Ελλάδα.

Παρά τη δυσπιστία του πολίτη απέναντι στο κράτος, μια σχέση που πρέπει να επανεξετάσουµε απο µηδενική ßάση, µε στόχο την αλλαγή νοοτροπίας και την ανάδειξη και εµπέδωση της κοινωνικής αλληλεγγύης με την ανάπτυξη µηχανισµών πληροφόρησης, ειδικά µέσα απο το διαδίκτυο, είμαι πεποισμένος ότι υπάρχουν οι υγειείς δυνάμεις για την µεγάλη ανατροπή.

Πορευόμαστε με τις ζωντανές δυνάμεις του τόπου, με ανθρώπους που, όπως και εσύ, διαπνέονται από αισιοδοξία και θέλουν να προχωρήσουν μπροστά για μια Ελλάδα υπερήφανη. Είναι μία κρίσιμη φάση και σε αυτόν τον αγώνα σε θέλουμε στο πλευρό μας Αμαλία.

Είμαστε στο πλευρό σου, σε ακούμε, συμπάσχουμε και προτάσουμε λύσεις αισιοδοξώντας όπως και εσύ για το μέλλον.

Το μέλλον μας ανήκει, ας δώσουμε λοιπόν όλοι τα χέρια μας για τη μεγάλη ανατροπή. Όλοι μαζί και η σκληρή δοκιµασία σου θα έχει θετική κατάληξη κι ο αγώνας σου να δεις που θα δικαιωθεί.
 
Κύριε Παπανδρέου, η λύση είναι πολύ πιο απλή. Αρκεί να επιστρέψουμε στο νομικό πλαίσιο του Κώδικα του Χαμουραμπί ή των νόμων του Δράκοντα. Ρίξτε μια ματιά και θα καταλάβετε. Πχ, αν εφαρμόζαμε σήμερα τον Κώδικα του Χαμουραμπί, όλοι οι "γιατροί" που έπρεπε να είχαν διαγνώσει τον όγκο της Αμαλίας τώρα θα είχαν ένα πόδι. Βάρβαρο, αλλά δίκαιο. Και θα βλέπατε μετά αν θα γινόταν κανείς γιατρός για το "prestige" ή την "κονόμα". (Γιατί τον όρκο του Ιπποκράτη ξέρετε πού τον έχουν γραμμένο.)
 
Ευχολόγια κι οράματα και πράσινα άλογα...
Το πόδι της Αμαλίας μπορείτε να το φέρετε πίσω;...
Αν όχι τουλάχιστον σιωπήστε
και κρυφτείτε κάπου-από ντροπή για την κοινωνία μας,όπως την κατάντησε Και διακυβέρνηση από το ΠΑΣΟΚ...

Αχ ρε Αμαλία...
 
Πώς να σωπάσω μέσα μου
την ομορφιά του κόσμου;
Ο ουρανός δικός μου
η θάλασσα στα μέτρα μου.
Πώς να με κάνουν να τον δω
τον ήλιο μ' άλλα μάτια;
Στα ηλιοσκαλοπάτια
μ' έμαθε η μάνα μου να ζω.
Στου βούρκου μέσα τα νερά
ποιά γλώσσα μου μιλάνε
αυτοί που μου ζητάνε
να χαμηλώσω τα φτερά;
(του Κ. Κινδύνη)
Σ' ΕΥΓΝΩΜΩΝΩ
 
Αμαλία, παρόλο που δεν σε γνωρίζω, νιώθω σα να σε ξέρω, γιατί δυστυχώς ζω την οδύσσεια [εδώ και τρία χρόνια] μιας ψυχούλας, της πιο μικρής μου ψυχούλας, που είναι τώρα 39 μηνών. Και περάσαμε και περνάμε καθημερινά από αυτά τα αδυσώπητα κύματα της ιατρικής ειρωνείας και αμφισβήτησης, αυτό το μονίμως υπεροπτικό ύφος των άσχετων ειδικευομένων, που σπανίως δέχονταν πως κάτι κακό μπορεί να συμβαίνει σε ένα παιδάκι που νοσηλεύεται σε ογκολογική κλινική[!], αυτοί, οι… «αποσπασμένοι» από τις «ευτυχείς» ΠΚ [Παιδιατρικές κλινικές] των ιώσεων του Σαββατοκύριακου. Η δική μου ψυχούλα πιο τυχερή, γιατί υπήρξαν ευτυχώς γιατροί απαισιόδοξοι [λόγω του όγκου] αλλά ανθρώπινοι και κάποιοι ειδικευόμενοι που πραγματικά διέθεταν γιατρού καρδιά.
Όμως, κορίτσι μου, το κείμενο το δικό σου, για αυτήν «την ζωή κλεμμένη», με συγκλόνισαν και μου έδωσαν να καταλάβω για άλλη μια φορά, ότι αυτή η άτιμη η ασθένεια, λες και πάει η ρημάδα κάθε φορά και ξεδιαλέγει τα πιο γενναία και πιο δυνατά παιδιά. Λες και προσπερνά όλους εμάς και φωλιάζει σε αυτούς που περισσότερο θα την παλέψουν.
Διάβασα το κείμενο και θα συνεχίσω τώρα την ανάγνωση του blog, ποτέ ποτέ δεν θέλω να ξεχνάω, ακόμη κι αν τώρα η ψυχούλα μου δείχνει να περνά περίοδο εκεχειρίας…
Και διάβασα και τα σχόλια, οι γιατροί, τυπικοί, οι περισσότεροι ανώνυμοι, δεν πειράζει, αρκεί πραγματικά να τους έκανε να νιώσουν κάτι, γιατί συχνά βλέπουν τα παιδάκια με τις pump και τα hickman/ports και το μόνο που σκέφτονται είναι πότε επιτέλους θα τελειώσει τα βάσανό τους, λες και η Χ/Θ τρέχει στις δικές τους φλέβες και όχι στων άλλων.
Όσο για εκείνους τους επώνυμους, που είναι και το διαφημίζουν, και που το μόνο που έχουν να προσφέρουν είναι μια ψυχρή προεκλογική ομιλία, τι να πω, δεν είμαι πολιτικός, ευτυχώς, και δεν επιθυμώ λεκτική αντιπαράθεση, δεν μου πάει, απλώς δεν λέω τίποτε και σωπαίνω χωρίς να πω λέξη.
Όμως, εσένα Αμαλία μου, σε παίρνουμε όλοι εδώ αγκαλιά, και σου εύχομαι κάθε στιγμή σου να είναι γεμάτη από ζωή και δύναμη.
 
Mία πρόταση λέει να τιμωρείται ο γιατρός, @αρκιν.
Ο Γ.Α.Παπανδρέου προτείνει να αξιολογείται ο γιατρός απο ασθενείς μέσω Ανεξάρτητης Αρχής.
Εγώ νομίζω ότι ο γιατρός όπως και κάθε επιστήμονας ζεί σε καθεστώς πλήρους ανελευθερίας.
Από τα ιδεολογήματα μιάς πλούσιας διαβίωσης έως την πίεση για αύξηση των οικονομικών συναλλαγών τού τομέα, έως την ελλιπή εκπαίδευση και την συνεπαγόμενη ομηρεία του και όλα αυτά που περιγράφει βιωματικά η Αμαλία, αποδεικνύεται η αδυναμία του επιστήμονα λειτουργού να πράξει και να ζήσει σύμφωνα με τη συνείδηση του. Λίγοι έχουν το ανάστημα να ρισκάρουν και να πετύχουν.
Οτι και να πούμε, όσο και άν βασανιστούμε οι δυνάμεις της ατομικής εξάρτησης του κάθε γιατρού είναι μεγάλες, πολύ μεγάλες. Αν δεν χαρίσουμε την ελευθερία ή την εμπιστοσύνη στον καθένα γιατρό ταυτόχρονα με την συμπεριφορά μας για σεβασμό του δικαιώματος μας και την ικανότητα να τον κατανοήσουμε και να τον κριτικάρουμε, τότε γινόμαστε όμηροι του ανελεύθερου και ασυνείδητου.
Ο Λουκιανός (έλλην φιλόσοφος του 2ου αιώνα μ.χ.) μιλάει στον "Αποκηρυττόμενο" για ένα γιατρό με συνείδηση και ελευθερία, χωρίς εξάρτηση και υποταγή.
Το αντίθετο του μας γνώρισε η Αμαλία αλλά και αρκετά βιώματα που έχουμε όλοι, αρνητικά και θετικά.
 
Αμαλία δεν θα ήθελα να περιοριστώ στις ευχές, να στο πώ ευθέως, δεν πολυπιστεύω σ' αυτές.
Την ψυχική μου συνδρομή φυσικά την έχεις.

Θέλω μόνο να σου πω πως ελπίζω τα κείμενά σου να γίνουν υποχρεωτικό μάθημα στην Ιατρική, σε σχέση με την ηθική του επαγγέλματος (και πια , όχι λειτουργήματος, έλεος)!

Οι, ουκ ολίγοι ΓΙΑΤΡΟΙ, δεν έχουν σχέση με το "ιατρικό σύστημα", πρόκειται για ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ που θα διέπρεπαν σε οποιονδήποτε τομέα, επειδή έχουν ανθρωπιά, ήθος και αρχές.

Το ουρλιαχτό σου είναι βροντερό, φοβάμαι όμως καλή μου πως το εκπέμπεις σε κοινωνία κωφών και βαρύκοων.

Μην τους υπολογίζεις.

Να απαιτείς, όσο αντέχεις, να απαιτείς...
 
... Ευχαριστώ ...

κι εύχομαι με όλη μου την ψυχή από εδώ και πέρα όλα να πάνε καλά.

Γιάννης Κιτριλάκης
 
Διάβασα όλα τα posts σου και το μόνο που μπορώ να πω είναι μια καλημέρα ή καλησπέρα,όποτε το δεις.Πρέπει να βρούμε ένα τρόπο αυτά που λες να ακουστούν παντού.
 
H ξύλινη γλώσσα των πολιτικών "γλύφει" ακόμα και ανθρώπινες πληγές...

Καλή δύναμη δυνατή Αμαλία.
 
Αμαλία μου τι να σου γράψω; Tι;
Γράφω και σβήνω και γράφω και σβήνω.
Θα σε έχω στη σκέψη μου σίγουρα σήμερα βράδυ, και θα έρχομαι εδώ συχνά και ας μη γράφω.
Kαλή δύναμη.
 
Κι όμως είσαι ακόμη ζωντανή. Ευχολόγια, καλημέρες, προεκλογικές υποσχέσεις, τι απ' όλα αυτά να σου κάνει καλό; Η φωνή σου διατρέχει ήδη τα ιντερνετικά σοκάκια και ξυπνάει τις χορτασμένες συνειδήσεις μας. Η επώνυμη καταγγελία και η μηδενική ανοχή στην εγκληματική αδιαφορία είναι μια κάποια λύση. Ίσως ο φόβος των Ιουδαίων να αποτρέψει κάποια αρπακτικά. Αλλά πώς να ενσταλάξουμε ανθρωπιά στους ανθρώπους που είναι οι σαράφηδες του πόνου; Η δύναμή σου και η ίασή σου είσαι πρώτα εσύ. Σήμερα που διάβασα όλο το μπλογκ σου πήρα ένα δύσκολο μάθημα για την ακατάλυτη ορμή του ανθρώπινου θέλω. Και σ' ευχαριστώ.
 
τσογλάνια, μικρόνοοι, κομπλεξικοι και λουφαδόροι

οι ελληνες "ιατροι"

αναμεσα τους μερικοι -καημενοι- που ειναι ακομη ανθρωποι ...

το προβλημα νομιζω αποδιδεται στο γιατι γινεται καποιος γιατρος στην ελλαδα

για να καμαρωσει ο μπαμπακας φυσικα...

εγω προτεινω, εαν εχεις την οικονομικη δυνατοτητα, να φυγεις απο αυτη την χώρα...για καπου που οι ανθρωποι δεν παιρνουν φακελακια

και καντο γρηγορα...
 
Λίγα ψίχουλα αγάπης είναι εύκολο ν' αφήσω εδώ. Φτάνει όμως; Αναρωτιέμαι αν μπορεί κανείς να κάνει κάτι πιο ουσιαστικό. Και σ' αυτό προσβλέπω.
Α, και σ' ευχαριστώ που μας άφησες να κοινωνήσουμε των αχράντων σου προσωπικών παθών, της δύναμης και της ομορφιάς σου. Γινόμαστε έτσι διαβάζοντάς σε καλύτεροι άνθρωποι!
 
Μπράβο Αμαλία!

Γιατί έχεις φωνή και σκέψη δυνατή και καθαρή. Γιατί μέσα στο ασύλληπτο, για όποιον δεν περνάει τα ίδια, μπορείς και αρθρώνεις λόγο βροντερό που πάλλεται από ζωή-κόλαφο στη μιζέρια. Ξεσκέπασμα του μίζερου και το μικρόψυχου που κρύβεται μέσα στον καθένα από μας.

Μόνο με φωνές σαν τη δική σου θα μπορούσε ν'αλλάξει κάτι σ'αυτή τη χώρα-βάσανο και πόνο.

Η σκέψεις μου - μακάρι να μπορούσα και κάτι άλλο - μαζί σου.
 
Συγχαρητήρια για την αντοχή σου, για την σκέψη σου, για την γραφή σου

Ενα τεράστειο ευχαριστώ που μας άνοιξες την πόρτα στη ζωή σου

Κουράγιο! όσο περισσότερο μπορείς να διαθέσεις...

Φιλάκια
 
έχεις πολύ δύναμη μέσα σου!
μην σταματήσεις!
μπράβο σου!
 
Hello! All very good, graçias this poem is veru good. You have good day.
 
εγραψα και εσβησα πολλες φορες το σχολιο μου...
δεν ξερω τι να σου πω...
δεν ξερω τι θα επρεπε να σου πω...
δυναμη και κουραγιο...
και μακαρι να πανε ολα καλα...
ολα...
 
Αμαλία μου διάβασα όλο το blog και ένιωσα τόσες πολλές φορές την τρίχα μου να σηκώνεται που έχασα το λογαριασμό! Είσαι ήρωας κορίτσι μου, όχι μόνο γιατί πολεμάς αυτό που σου συμβαίνει αλλά γιατί έχεις και το θαρρός να βγεις και να βροντοφωνάξεις την αλήθεια! Υποκλίνομαι μπροστά σου και σου εύχομαι δύναμη, κουράγιο και ότι καλύτερο για σένα.
 
Κουράγιο! :-)
 
\*.*/ EIMAI TO EKATOSTO SXOLIO! SWEET! \*.*/
 
είσαι αστέρι, και τα αστέρια δε σβήνουν ποτέ !! έχεις τρομερή δύναμη και θα νικησεις !
 
Αμαλια εχεις ηδη νικησει!

Και η φωνη σου οπως βλεπεις
και απο τον αριθμο των σχολιων
ακουγεται.
 
Εγώ Αμαλία μου και σαν μεγαλύτερος και παλιότερος που είμαι στο ίντερνετ δε θα σου δώσω μόνο ευχές και δε θα αρκεστώ μόνο στη λέξη κουράγιο και στις ανούσιες εξαγγελίες. Κι αυτό γιατί έχοντας περάσει και εγώ πέρυσι ένα σοβαρό πρόβλημα με την υγεία μου, είδα από πρώτο χέρι πολλά από όσα περιγράφεις και πραγματικά μπορώ να πω ότι σε καταλαβαίνω απόλυτα.

Απευθύνομαι λοιπόν σε όλους εσάς τους ευσυνείδητους και ανοιχτόμυαλους bloggers, σε όλους εσάς που έχετε ακόμα συναισθήματα στη καρδιά σας και σας προτρέπω να δείξουμε όλοι μας έμπρακτα το ενδιαφέρον μας στο πρόσωπο της Αμαλίας, ανοίγοντας έναν τραπεζικό λογαριασμό στην Εθνική τράπεζα και συνεισφέροντας όλοι μας ότι μπορούμε σε έναν άνθρωπο που καταθέτει τη ψυχή του χωρίς να περιμένει κάτι από εμάς. Όχι γιατί τα έχεις ανάγκη, αλλά γιατί όλοι μας αναγνωρίζουμε και σεβόμαστε τις οικονομικές επιπλοκές ενός τόσο σοβαρού προβλήματος υγείας για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα.

Νομίζω ότι είναι το ελάχιστο που μπορούμε και πρέπει να κάνουμε όλοι μας και καταρχήν θα περιμένω να δω αν θα υπάρξει η ανάλογη ανταπόκριση από τη μεριά σας, ώστε να αρχίσω και τις τυπικές διαδικασίες.

Αμαλία μου, να ξέρεις ότι θα παρακολουθώ συνεχώς την εξέλιξη της περίπτωσής σου. Είμαστε όλοι δίπλα σου κορίτσι μου..
 
Εγώ Αμαλία μου και σαν μεγαλύτερος και παλιότερος που είμαι στο ίντερνετ δε θα σου δώσω μόνο ευχές και δε θα αρκεστώ μόνο στη λέξη κουράγιο και στις ανούσιες εξαγγελίες. Κι αυτό γιατί έχοντας περάσει και εγώ πέρυσι ένα σοβαρό πρόβλημα με την υγεία μου, είδα από πρώτο χέρι πολλά από όσα περιγράφεις και πραγματικά μπορώ να πω ότι σε καταλαβαίνω απόλυτα.

Απευθύνομαι λοιπόν σε όλους εσάς τους ευσυνείδητους και ανοιχτόμυαλους bloggers, σε όλους εσάς που έχετε ακόμα συναισθήματα στη καρδιά σας και σας προτρέπω να δείξουμε όλοι μας έμπρακτα το ενδιαφέρον μας στο πρόσωπο της Αμαλίας, ανοίγοντας έναν τραπεζικό λογαριασμό στην Εθνική τράπεζα και συνεισφέροντας όλοι μας ότι μπορούμε σε έναν άνθρωπο που καταθέτει τη ψυχή του χωρίς να περιμένει κάτι από εμάς. Όχι γιατί τα έχεις ανάγκη, αλλά γιατί όλοι μας αναγνωρίζουμε και σεβόμαστε τις οικονομικές επιπλοκές ενός τόσο σοβαρού προβλήματος υγείας για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα.

Νομίζω ότι είναι το ελάχιστο που μπορούμε και πρέπει να κάνουμε όλοι μας και καταρχήν θα περιμένω να δω αν θα υπάρξει η ανάλογη ανταπόκριση από τη μεριά σας, ώστε να αρχίσω και τις τυπικές διαδικασίες.

Αμαλία μου, να ξέρεις ότι θα παρακολουθώ συνεχώς την εξέλιξη της περίπτωσής σου. Είμαστε όλοι δίπλα σου κορίτσι μου..
 
κι όμως υπάρχει τόση δύναμη.
Αμαλία είσαι παράδειγμα!
Τα σέβη μου.
Δεν έχω λόγια.
 
...
Ενα φιλι κ μια αγκαλια...
Κ μια υποκλιση! ***
 
Αμαλία διάβασα τα ποστ σου από την αρχή. Δεν είναι δικά σου τα γραπτά και οι λέξεις, είναι η φωνή μέσα μας που μας προστάζει να αλλάξουμε τον κόσμο που ζούμε... μαζί σου.

Δεν είμαι πολιτικός, είμαι 31 ετών, δεν είμαι μόνος μου, δυνάμωσε τη φωνή μέσα μας, συνέχισε να γράφεις...
 
Δεν ξέρω τη να πω, μπράβο που βρίσκεις το θάρρος και ην δύναμη να τα γράφεις…
 
Αμαλία,
Δοκίμασες να επικοινωνήσεις με την Mayo Clinic στο Rochester της Minessota?
Φίλη με οστεοσάρκωμα στο μηριαίο οστούν πέρασε 1 χρόνο από εκεί και μετά από μεταμόσχευση (της έβαλαν νέο μηριαίο οστούν) και βέβαια χημειοθεραπείες φαίνεται πια να είναι καλά.
Τις καλύτερες ευχές μου.
 
Αμαλία σίγουρα μπορούμε να κάνουμε ποστ με την ιστορία σου
Σίγουρα αν το κάνουμε όλοι μας θα την διαβάσουν πάνω από 10-20 χιλιάδες άνθρωποι.
Αλλά θα ήθελα να σε ρωτήσω «άμεσα» τι χρειάζεσαι,τι είναι αυτό που θεωρείς ή πιστεύεις πως θα σε βοηθούσε στην παρούσα φάση.
Τι στα κομμάτια τόσοι άνθρωποι είμαστε εδώ όλο και κάποια δύναμη γνωριμίες ή οτιδήποτε άλλο θα διαθέτουμε,βασικά φωνή λόγο και άποψη! μπορεί να μην αλλάξουμε τον κόσμο αλλά και πάλι ποιος ξέρει αν πρώτα δεν το προσπαθήσουμε.
Για όσα περνάς δεν μπορώ να σου πω τπτ ούτε το μέγεθος του πόνου σου μπορώ να καταλάβω ούτε από πού αντλείς τόση δύναμη.
Είσαι «μαχίμι» κορίτσι μου,αγωνίστρια.
Μόνο να υποκλιθώ μπροστά σου μπορώ και ίσως να ντραπώ για όσα απολαμβάνω στην Ζωή αλλά δεν εκτιμώ.

Κατερίνα
 
Αμαλία μέσα σε όλα αυτά τα χτυπήματα φαίνεται να κέρδισες δύναμη, ικανότητα να αξιολογείς σημαντικά και ασήμαντα, θάρρος και ανοιχτή αγκαλιά για να χαίρεσαι τη ζωή.
Δεν ξέρω αν για σένα τόσος πόνος ισοσταθμίζει με αυτά.
Ίσως όχι.
Όταν είχα δει τις ανθισμένες μανόλιες που επαναλάμβαναν ένα μότο "ότι δε με σκοτώνει με κάνει πιο δυνατό" μου είχε φανεί βλακεία και απορούσα που το θεωρούσαν ως μεγάλη σοφία.
Ο καιρός πέρασε και τώρα πράγματι ότι δε με σκοτώνει με κάνει πιο δυνατή.
Ξέρω όμως πως δεν είναι πάντα αυτό το μόνο ζητούμενο.
Δεν είναι ευχάριστα τα περισσότερα από αυτά που γράφεις με τόση δύναμη όμως χαίρομαι που τα διαβάζω και πολύ περισσότερο χαίρομαι που υπάρχεις λαμπερή δίπλα σε τόση αδιάφορη και γκρίζα υγεία που περνά σα σκιά πλάι μου. Εύχομαι να διασταυρωθούνε κάπου τα βλέμματά μας.
 
Εξ αιτιας σου Αμαλία καταλαβαίνουμε τι ανθρωποι και "ανθρωποι" κυκλοφορουν γυρω μας. Τα συγχαρητηρια μου στους πρωτους, για τους αλλους ντρεπομαι και που υπάρχουν.
Σε θαυμαζω, να το ξερεις.
Καλή συνέχεια.
 
Έχω γράψει και σβήσει το κείμενο ίσα με 10 φορές. Δεν ξέρω τί να γράψω πραγματικά. Κάτι που να έχει ουσία για σένα. Το μεγαλείο της συγχρονης ανθρώπινης αχαριστίας και αδιαφορίας, ακόμα και καφρίλας, που έχεις ζήσει εσύ, το έχεις παλέψει με το μεγαλείο του χαρακτήρα σου και μπράβο. Δεν ξέρω τί άλλο να σου πω.

Βοηθάει η γραφή. Λειτουργεί ψυχοσωματικά. Εδώ είμαστε όλοι για να σε ακούσουμε, όποτε το θελήσεις.
 
Ο Γιάννης "γέρος" Γούτης προτείνει κάτι...

Θα ήθελες να κάνουμε κάτι;
 
Αμαλια εισαι αξιοθαυμαστη κοπελα που μεσα στην σωματικη και ψυχικη σου ταλαιπωρια εχεις τη δυναμη να στεκεσαι δυνατη και στους γυρω σου.ΜΠΡΑΒΟ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΜΠΡΑΒΟ!!σου ευχομαι ολοψυχα να απαλυνει ο πονος και να βρεις τη δυναμη να συνεχισεις τον αγωνα σου!καλο κουραγιο και να θυμασαι οτι πολλοι ειναι διπλα σου εστω και μονο με την σκεψη!
 
Διάβασα το blog σου από link Αμαλία. Ήθελα πολύ να σου γράψω ένα comment, αν και θα χεις βαρεθεί να διαβάζεις σχόλια. Έτσι να σου πω ότι είχα χρόνια να διαβάσω κάτι τόσο δυνατό, ότι λυπάμαι πολύ που είναι αληθινά τα όσα έγραψες και όχι μια σελίδα λογοτεχνίας, ότι θα γκρινιάζω λιγότερο στη ζωή μου από σήμερα και ότι είσαι μία φοβερή προσωπικότητα. Δεν ξέρω αν αυτά έχουν να σου πουν κάτι, ούτε βρίσκω ευχές και τέτοια. Τι ευχή να δώσω εγώ σε σένα, που έχεις κοιτάξει σε τόσο άγρια βάθη, που άλλον θα τον τρέλαιναν; Ο γερο-Γιάννης Γούτης έχει κάνει μια καλή πρόταση, που την προσυπογράφω. Αν έχει ξεκινήσει κάτι ειδοποιήστε με και μένα αδερφοί bloggers.
 
Αμαλία κορίτσι μου δεν ξέρω τι να πω.
Τα λόγια είναι περιττά.

Το 2004 (στους Ολυμπιακούς) είχα ένα αρκετά άσχημο ατύχημα.
Έτρεχα σαν τον παλαβό με μια παλιατζούρα αμάξι και φεύγω με τα 160 Km/h σε ένα μικρό γκρεμό, 35 μέτρα βάθος.

Εννοείται πως γαμήθηκα αλλά ανάρρωσα πολύ γρήγορα για όλα αυτά που είχα πάθει και είμαι από το τέλος του 2004 πλήρως οκ, αλλά μερικοι γιατροι (όχι όλοι) στον Ευαγγελισμό (εκεί νοσηλευόμουν) μου είχαν κάνει το βίο αβίωτο όσο ήμουν μέσα.

Και δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Ήμουν σε πλήρη ακινησία. Μόνο χέρια κουνούσα τότε. Τα πάντα ήταν θρυμματισμένα.

Εν τέλει τον γιατρό αυτόν (που μου είχε βγάλει το λάδι) τον βρήκα μετά από ένα περίπου χρόνο πάλι στον Ευαγγελισμό (του έκανα βίζιτα) και του έσπασα κυριολεκτικά τα μούτρα.
Τον σάπισα στο ξύλο.

Τον στείλανε 6 ημέρες αναρρωτική στο Ερρίκος Ντυνάν (έπρεπε να τον είχαν στον κωλο-Ευαγγελισμό).
Μετά μου έκανε και μύνηση.
Τέλοσπάντων.

(εξαιτίας του λόγω αδιαφορίας είχαν θρυμματιστεί ο 6 και ο 7 σπονδυλοι του αυχένα οπότε καταλαβαίνεις)

Αμαλία, δεν θα ήθελα να περάσω σε ευχές απλά θα ήθελα να σου πω αυτό που νιώθω.

Ότι δηλαδή είσαι αξιοζήλευτη για την δύναμη και το σθένος σου.
Σου βγάζω το καπέλο!
Σε θαυμάζω ρε!!

Καλό κουράγιο να έχεις κορίτσι μου και να θυμάσαι πως δεν είσαι μόνη σε αυτόν τον γαμημένο κόσμο!

Γιατρούς δυστυχώς δεν ξέρω αλλά ότι χρειαστείς το e-mail μου είναι:
fu_smoker@yahoo.com

Ηρακλής
 
Αμαλία, έχω συγκλονιστεί, πραγματικά δεν έχω να πω τίποτα...Αν νομίζεις οτι μπορούμε να βοηθήσουμε κάπου, πες το

Τι να πω, κουράγιο; Μου φαίνεται γελοίο...όποιος είναι έξω απο το χορό...
 
Αμαλία,έμαθα κι εγώ για το blog σου από link όπως κι άλλοι πολλοί.
Είναι συγκλονιστικά όσα γράφεις, είναι απίστευτα αυτά που έχεις περάσει και περνάς. Και αξεπέραστος ο τρόπος που τα αντιμετωπίζεις. Δεν ξέρω τι θα έκανα στη θέση σου. Σε θαυμάζω.
Μακάρι όλη αυτή η μεγάλη παρέα να δίνει κι άλλη δύναμη στη δύναμή σου.
Αν κάτι μπορούμε να κάνουμε, σε ό,τι νομίζεις ότι χρειάζεται, είμαστε πολλοί εδώ.
Φίλοι.
 
Οι γιατροί είναι θεοί.
Από κάποιο συγγενικό πρόσωπο έμαθα πως κάνουν εξέταση στους κωφάλαλους για να πάρουν το επίδομα από την πρόνοια.
Μετά κάποιες εξετάσεις τους παίρνουν σε ένα δωμάτιο και τους λένε:

"Μίλα ρε μαλάκα, εμάς θα κοροιδέψεις, αφού σε καταλάβαμε"

Μιλάμε οι άνθρωποι κατάφεραν να συνδέσουν την ανακριτική μέθοδο με την ιατρική, όπως οι παλιοί καλοί βασανιστές.
χεχε
 
Καλό κουράγιο Αμαλία. Αν μπορώ να κάνω τίποτα απο Νέα Υόρκη πές μου.
Επικροτώ την ιδέα του γερο γούτη. 'Οσο για το σύστημα, μια λύση είναι αλλαγή του νομικού πλαισίου ώστε να γίνει εύκολη η μήνυση για αποζημίωση πραγματική και παραδειγματική. Η πιθανότητα ένα λάθος να τους κοστίσει 2-3 εκατομμύρια τους κάνει πολυ πιο προσεκτικούς.
 
μόλις βρήκα το βλογ σου και δεν ξέρω τι να σου πω. εύχομαι καλή δύναμη, εύχομαι όλα να είναι προσωρινά, να μη σε παίρνει από κάτω, να έχεις καλά νέα. και σου ρίχνω και ένα κουβά θετική ενέργεια
 
@Αμαλία
Δεν εχω να πω κουβέντα. Υποκλίνομαι.

@Everybody else
Μετά από τόσο καιρο στη μπλογκόσφαιρα που τα έχω δει όλα έχω να πω μονο ένα πράγμα. Ντρέπομαι για όλους μας.
Λένε ότι είμαστε χιλιάδες, αλλά φαίνεται οτι στη ψυχή είμαστε πολυ λιγοτεροι; Που είναι όλοι οι γιατροί; Που είναι όλοι αυτοί που παριστάνουν τους ιδεαλιστές; που περιφέρουν τις πολυσπούδαστες περσόνες τους, τώρα; Που είναι είναι όλες αυτές οι "δημοσιογραφικές" πένες; που είναι τα βόρεια προάστεια με τα σούπερ ουάου μπλογκς και τα τρεντι τεμπλειτ; που είναι οι μπλογκερς που για όλα έχουν γνώμη και σε όλα είναι μέσα; που κρυφτήκατε όλοι;
ΠΙΣΤΙΡΙΚΟ
ΤΣΙΠΡΑ-BLOGMEGR (ιδίως εσείς κ.Τσίπρα)
FUNEL
PESTAOLA.GR
ΜΑΝΟ ΑΝΤΩΝΑΡΕ
ΑΦΡΙΚΑΝΕ (που είσαι και γιατρός)
ΡΟΔΙΑ
ΓΟΥΡΟΥΝΑ
THE MOTORCYCLEBOY
MANIFESTO
ROIDΗ
MACMANUS
11
ΠΑΣΚΑΛ
ΚΑΛΤΣΟΒΡΑΚΟ
ΛΙΤΣΑ
ΚΥΡΙΕ ΦΩΛΙΟ
ΠΑΝΟ ΖΕΡΒΑ
OBSERVER
METAFRAGMENOI
ΜΙΧΟ
ΚΟΥΡΟΥΝΑ
GODOT
CHARLIE ALEXANDRA
ΑΛΕΞΗ ΣΤΑΜΑΤΗ
ΨΙΛΙΚΑΤΖΟΥ
ΜΑΝΤΑΛΕΝΑ-ΠΑΡΙΑΝΕ
ΛΟΥΚΡΗΤΙΑ
...

Ούτε καν μια λεξη ανώνυμα, έτσι από ντροπή για τα προσχήματα, για τα μάτια του κόσμου! Συγνώμη, αλλά είστε πολύ μικροί μέσα σας. Δε θα ξαναεπισκεφτώ το μπλογκ σας και θα το σκεφτώ πολύ την επόμενη φορά που θα μου ζητήσετε να κάνω copy-paste τα κείμενά σας για τους δικούς σας ιδιοτελείς λόγους.
Είναι η μόνη φορα που πραγματικά αξίζει να κινήσουμε γη και ουρανό και είστε όλοι αδικιολογήτως απόντες.
 
Αμαλία, ξέρω κι εγώ από γιατρούς/επαγγελματίες και καλά κάνεις και τα φωνάζεις. Αυτή όμως την ενέργειά σου που σπαταλάς σκεπτόμενη τι σου στέρησαν και σε τι σε υπέβαλαν, στρέψε την μέσα σου, νοιώσε ευτυχής για όσα έχεις, για όσα απολαμβάνεις (κι ας είναι ελάχιστα) και πείσε το σώμα σου να νοιώσει καλά, να νοιώσει υγιές και θα γίνει. Θα το καταφέρεις!!!
 
Αμαλια μου, Αμαλια μου,
τι να σου πω? Προχτες ακουγα συζητησεις γιατρων για το ποιο θα ειναι το επομενο ταξειδι τους, αφου βεβαιως γραψουν τα φαρμακα που εχουν στο πλαφον τους απο τις φαρμακευτικες.
Σου ζηταω κοριτσακι μου μια μεγαλη συγγνωμη για τη κοινωνια που σας φεραμε να ζειτε , εμεις η "παρηφανη γεννια του Πολυτεχνειου". δεν ξερω τι αλλο να σου γραψω μονο ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ ΚΟΡΙΤΣΑΡΑ ΜΟΥ
Υ.Γ. οσο για το post του πολιτικαντη υιού μονο αυτο "Δε μας χεζεις ρε Νταλαρα"
 
απλα δηλωνω το παρον μου.
Δεν εχω ξανασυναντησει τοσο δυνατο ανθρωπο.
Πολλα φιλια απο μενα.
 
Ο,τι και να πω για όλους έσας είναι τόσο ,μα τόσο λίγο- θυμίστε μου να δείρω κάποιον που είπε "θα έχεις βαρεθεί να διαβάζεις σχόλια" :Ρ
Θέλω και πάλι να πω τουλάχιστον από μια κουβέντα στον καθε έναν σας, ΕΧΩ να πω μια κουβέντα στον καθένα σας... Δεν μού είστε¨"ξένοι". Μα, ετοιμάζομαι αγχωμένη γιατί αύριο μπαίνω στο νοσοκομείο για διήμερη χημειοθεραπεία (αν διαβάσατε το προηγούμενο ποστ μου, το πολυπόθητο φάρμακο έφτασε- εκτός βέβαια αν θυμηθεί κανενα ΙΚΑ και ζητήσει το πιστοποιητικό γάμου της ξαδέρφης του μπατζανάκη μου ,κι αναβληθούν πάλι όλα....)

ΥΓ:Είμαι εξαιρετικά πρόθυμη να μιλήσω με κάποιο θεσμικό πρόσωπο. Το θέμα είναι....θα δούμε τα οράματα ή της γούνας τους τα ράμματα;
Θέλω τη στάση ζωής,πχ,του Γιάννη Γούτη, του ντηλσεντ, του παπιού, της παράνοιας,του κρις, του μάικ και άλλων τόσων ανωνύμων που αδικώ μην αναφέροντάς τους λόγω βισύνης αλλά και πολλών ανώνυμων (γιατί βρε παιδιά; ένα ψευδώνυμο έστω)
 
Έχεις τόση δύναμη στη ψυχούλα σου! Συγχώρεσέ με που είναι τόσο λίγη η βοήθειά μου. Θα προσεύχομαι για 'σένα, Αμαλία μου. Όλα να πάνε καλά, αύριο. :-|
 
Να συνεχίσεις να είσαι δυνατή και ειλικρινά σε ευχαριστώ που με/μας βοήθησες/ας να γίνουμε έστω κατά ένα ψήγμα καλύτεροι.
Φυσικά και συμφωνώ με την πρόταση του "γερου".
Καλή επιτυχία αύριο.
 
κάνε κουράγιο για αύριο
Υπέροχη Αμαλία...

θα τα ξαναπούμε.
 
Καλησπέρα Αμαλία.
Το link για το blog σου το ανακάλυψα στο blog ενός ά[Ά]γγελου. Διάβασα τα πάντα. Posts και comments.
Όλα που ήθελα να σου πω, έχουν ήδη καταγραφτεί από τις υπόλοιπες ψυχές στα πρώτα 130 comments.
Νομίζω ότι θα καταλάβεις πολλά γράφοντας σου τη φράση "ποτέ περούκα!"
Κράτα το μέτωπο ψηλά!
Σε ακούμε...
 
Συγχώρεσέ με αν πω μ@%&*ια, αλλά μία εγχείριση μυελού οστών θα βοηθήσει; Αν ναι, μπορούμε όσοι πραγματικά θέλουν να δώσουμε ένα δείγμα για να δούμε αν υπάρχει συμβατότητα.
@ Γ.Α. Παπανδρέου: Αφήστε τις μεγαλοστομίες για εκεί που σας παίρνει, δηλαδή την Βουλή. Ο arkin ήταν πολύ μετριοπαθής στις επισημάνσεις του. Ίσως να έπρεπε να ισχύει η θανατική ποινή για όλο αυτό τον εσμό.
 
SPREAD THE MESSAGE! ΒΑΛΤΕ ΟΛΟΙ ΤΟ LINK ΤΗΣ ΑΜΑΛΙΑΣ ΣΤΟ BLOG ΣΑΣ ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ "ΓΙΑΤΡΟΣ". ΕΤΣΙ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΚΑΠΟΙΟΣ ΘΑ ΚΑΝΕΙ GOOGLE SEARCH ΜΕ KEY WORD ΤΗ ΛΕΞΗ AYTH, ΘΑ ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ Η ΣΕΛΙΔΑ ΤΗΣ ΑΜΑΛΙΑΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΠΡΩΤΩΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΘΑ ΔΙΑΒΑΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΥΣ Ο ΓΟΛΓΟΘΑΣ ΠΟΥ ΠΕΡΝΑΕΙ. ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΑΣ ΚΟΣΤΙΖΕΙ ΤΙΠΟΤΑ. ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΧΩΡΙΣ ΤΙΜΩΡΙΑ POY DIADRAMATIZETAI ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΑΤ'ΟΝΟΜΑ ΜΟΝΟ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΓΓΙΞΕΙ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΙΟ ΠΟΛΛΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΑΡΧΙΣΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΤΙ. ΜΗ ΤΟ ΠΡΟΣΠΕΡΑΣΕΤΕ, ΠΕΡΝΑΕΙ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΧΕΡΙ ΜΑΣ!
 
Αμαλία γεια σου, είναι συγκλονιστικά τα όσα πέρασες...
άγγιξες την ψυχή μου, όπως πιστεύω και όλων που διάβασαν το blog σου

Συνέχισε τον αγώνα σου
 
Καλή μου, δεν έχω να σου πω κάτι, γιατί απλά, όσο και να θέλω να σε καταλάβω και να μπω για λίγο στη θέση σου δεν θα τα καταφέρω. Ένα πράγμα μόνο θα σου πω. Μπορείς να στερήσεις από έναν άνθρωπο τα πάντα, εκτός απ' τα όνειρά του. Γι' αυτό να ονειρεύεσαι. Γιατί στα όνειρά σου είσαι ελεύθερη, είσαι στον κόσμο που εσύ θες και κανείς μαλάκας δεν μπορεί να σε εμποδίσει ή να στα ορίσει! Απλά, να ονειρεύεσαι!
 
Καλή δύναμη και συνέχισε να γράφεις! Ο λόγος σου έχει δύναμη όπως καταλαβαίνεις. Φίνγκερς κρόσντ και όλα θα πάνε καλά. Καλημέρα!
 
Αντε, Αμαλία και η αυριανή "διαδικασία" να καταλήξει σε ΠΑΡΤΙ!
 
Tο σκεφτόμουν μια δυο μέρες και επανερχόμενος είδα πως ο "γέρο" γούτης το κατέθεσε ήδη. Προσυπογράφω και εγώ, όπως και την ιδέα του googlebomb. Όχι πως πιστεύω πως θα κάνουμε κάτι σημαντικό αλλά απ΄το ολότελα....

@αμαλία: Καλή δύναμη κορίτσι μου, ότι άλλο και να πως θα μου φανεί τρομερά φτωχό και λίγο....

Υ.Γ. Με τρώει ο διάολος να σιχτιρίσω διάφορους πολιτικάντηδες που κάνουν διακηρύξεις και λένε αερολογίες την ώρα που θεσμικά απλά περιμένουν τη σειρά τους... μη κάνοντας τίποτα! Συγκρατιέμαι όμως αν και δηλώνω απογοητευμένος-τουλάχιστον...
 
Αμαλία μου,διάβασα όλο το blog σου και κοιτάω την οθόνη τόση ώρα προσπαθώντας να σκεφτώ τί να σου γράψω. Θα ηθελα να ξέρεις πως διάβασα τα γραπτά σου στα 2 μεγαλύτερα μου παιδια με την ελπίδα πως από τον δικό σου πόνο και με την δική σου γενναία μάχη,θα μάθουνε κάτι που εγώ μέχρι στιγμής δεν τους έχω δειξεί..το τί σημαίνει να αγαπάς πραγματικά την ζωή και να πολεμάς με αξιοπρέπεια και σεβασμό ακόμη με τόση βρωμιά και πόνο γυρω σου.

καλή δύναμη και σευχαριστώ που μας έμαθες τόσα πολλά...
 
http://tinyurl.com/yw4bp3

afto einai to link enos forum pou anoixtike gia esena.Eimaste koda sou,oso koda mporei na einai kapoios pou einai stin ap eksw..ta logia fadazoun toso ftwxa.

Peace,
with light and love
thanos
 
patriwtisa eimai kai gw apo ta giannena
kai oso na'nai auto kati leei
genikws ta exw parei me auta pou grafeis
ma to xristo eimai ikanos na tous spasw sto ksulo tous tzeremedes
kai de tha einai h prwth fora pou plakwnomai
egw kserw oti to stauro sto xeri de ginetai tipota
nomizw oti prepei na ta poume apo konta
den exw blog gi'auto steile mail na to kanonisoume
kai krata gera etsi mh masas mia

aeinaris@hotmail.com
 
ΠΛΑΝΤΑΞΑ ΣΤΟ ΚΛΑΜΑ. ΕΧΩ "ΖΗΣΕΙ" 4 ΚΑΡΚΙΝΟΥΣ ΣΕ 4 ΠΟΛΥ ΚΟΝΤΙΝΑ ΜΟΥ ΠΡΟΣΩΠΑ.
ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ ΑΜΑΛΙΤΣΑ ΜΑΣ, ΓΙΑ ΔΥΝΑΜΗ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΣΟΥ ΕΥΧΗΘΩ, ΕΧΕΙΣ ΠΕΡΙΣΣΕΥΜΑ ΝΑ ΔΑΝΕΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΣΑΜΣΩΝ ΛΕΜΕ ;-)

ΥΓ. Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΑΜΑΛΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΣΑΦΩΣ ΑΚΡΑΙΑ, ΑΛΛΑ ΜΕΣΕΣ ΑΚΚΡΕΣ, ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΑ ΥΦΙΣΤΑΝΤΑΙ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΑΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΜΕ ΑΠΟΚΟΡΥΦΩΣΗ ΤΗΝ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΑΣΧΕΤΩΝ ΑΠ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ Η ΖΩΗ ΤΟΥΣ...
 
Προς Αμαλία,
Keep walking...

Προς Tzotza,
«...Θα ηθελα να ξέρεις πως διάβασα τα γραπτά σου στα 2 μεγαλύτερα μου παιδια με την ελπίδα πως από τον δικό σου πόνο και με την δική σου γενναία μάχη,θα μάθουνε κάτι που εγώ μέχρι στιγμής δεν τους έχω δειξεί..το τί σημαίνει να αγαπάς πραγματικά την ζωή και να πολεμάς με αξιοπρέπεια και σεβασμό ακόμη με τόση βρωμιά και πόνο γυρω σου...»
Priceless!
 
Καθυστερημένος και καταϊδρωμένος, σου εύχομαι κι εγώ καλή δύναμη στην απίστευτη περιπέτεια σου. Μη μασάς γλυκιά μου, μπορείς και θα τα καταφέρεις. Είμαστε όλοι μαζί σου.

Υ.Γ. Πέρα από τη στάση πολλών γιατρών που σε έχουν ταλαιπωρήσει, μου προκάλεσε επίσης αηδία η παρέμβαση του κ. Γ.Α.Παπανδρέου (αν και μάλλον επρόκειτο για κάποιον υποτακτικό του), που τόλμησε να βγάλει προεκλογικό λόγο με βήμα το νοσοκομειακό κρεβάτι σου.
 
Μπηκα να δω αν εχεις γραψει κατι..
Και παλι καλο κουραγιο Αμαλια.
Καλη δυναμη.
 
Αμαλίτσα μου, δεν ξέρω αν έπραξα σωστά, αλλά πήρα το θάρρος και έφτιαξα ένα μικρό banner, για να μπορεί ο καθένας μας, αν θέλει και εννοείται πάντα με την έγκρισή σου, να λινκάρει στο blog σου, χρησιμοποιώντας μια μικρή φωτογραφία (που ανέβασα στο Flickr).

Το λέω εξ'αρχής, ότι δεν είμαι graphic designer και ότι αυτή είναι η πρώτη μου απόπειρα στο Paint, οπότε μη περιμένετε πολλά. Αν δεν σας αρέσει, μπορώ βέβαια να δοκιμάσω ξανά ή και καθόλου.

Για να πω την αλήθεια, αρχικά ζήτησα τη βοήθεια της Magica, η οποία για λόγους απόλυτα κατανοητούς, εξέφρασε τις επιφυλάξεις της και τότε ήταν που σκέφτηκα να δοκιμάσω μόνη μου.

Δεν διεκδικώ δάφνες ούτε πασχίζω να αυξήσω την αναγνωσιμότητά μου, γι'αυτό και το παραθέτω ανώνυμα.

Αν και ξέρω ότι είναι πολύ λίγο, αν και ξέρω ότι βασικά το κάνω για εμένα, το προτιμώ από το να μένω με σταυρωμένα χέρια.

Μακάρι όλα να πάνε καλά αύριο, καρδούλα μου.

http://farm1.static.flickr.com/218/465633753_4697fe770a_m.jpg
 
Πολύ καλή πρωτοβουλία το banner. Η Αμαλία είναι μια πολύ ξεχωριστή ψυχή που πρέπι να ακουστεί. Αμαλία, τις καλύτερες ευχές και απο εμένα για το διήμερο. Ούτε εσύ είσαι "ξένη" για εμάς - όλοι μας μπορούμε να βρούμε κάποια στοιχεία μέσα στην ιστορία σου που να μοιάζουν με μια περιπέτεια ενός φίλου ή ενός συγγενή. Και να ξέρεις πως αν εσύ θέλεις να πεις κάτι στον καθένα μας μια φορά, εμείς το θέλουμε εκατό. Stay strong, και εμείς είμαστε μαζί σου! :)
 
Καλημέρα!

Έχω διαβάσει εδώ και μέρες το ποστ σου αλλά κάθε φορά που ξεκινώ να γράψω ένα σχόλιο το παρατάω στη μέση και τελικά δεν το ολοκληρώνω ποτέ!
Δεν θέλω να φανί μελό, δεν θέλω να σε πικράνω, δεν μου αρέσει έτσι όπως τα γράφω, είμαι μάλλον πολύ λίγος για να γράψω οτιδήποτε.
Τελικά αποφάσισα να γράψω έτσι λίγος που είμαι αυτά τα λίγα που αισθάνομαι.
Δεν είμαι γιατρός, δεν είμαι ψυχολόγος, είμαι απλά ένας άνθρωπος που πουλάειι λουλούδια και που βλέπει την δουλειά του σαν ένα την προέκταση μιας τέχνης.
Διαβάζει, ενημερωνεται, θέλει να έχει άποψη για όλα, σκατά!
Όσο περισσότερο διαβάζεις τόσο περισσότερο οδηγήσε στην άγνοια.
Και από την άγνοια σου παρακολουθείς ανύμπορος να κάνεις οτιδήποτε.

Νιώθω την ανάγκη να σου χαρίσω μια αγκαλιά τριαντάφυλλα!
Με αυτά έμαθα να αγαπώ και να εκφράζομαι.
Αυτά χαρίζω στην χαρά και την θλίψη.
Στο πόνο και στην ανακούφιση του.
Στους γάμους και τις κηδείες.
Στους ανθρώπους που αγαπώ και που μισώ.
Μια αγκαλιά τριαντάφυλλα!
Θα ήθελα αν μπορούσαμε να επικοινωνήσουμε να μου δώσεις αυτήν τη δυνατότητα.
Θα με βοηθήσει να νιώσω λίγο λιγότερος...
Καλημέρα
 
Φιλιά
 
Ό.τι και να γράψουμε είναι λίγο μπροστά σε αυτά που ζεις. Ελπίζω να σου δίνει ελπίδα το να ξέρεις ότι είμαστε μαζί σου.
 
Καλή δύναμη.
Όπως βλέπεις, δεν είσαι μόνη σου.
Γι'αυτό και μόνο, αξίζει να παλεύεις και να χαμογελάς.
 
Δεν έχω ξαναδεί πιο δυνατό, πιο όμορφο, πιο ζωντανό με σάρκα οστά και αναπνοή , πιο φοβερό και τρομερό και ανίκητο blog.
150 comments πριν από εμένα τα έχουν πει όλα.
Το ξέρεις ήδη πως είσαι μοναδική Αμαλία και πιστεύω πως με τον ίδιο τρόπο μοναδικοί είναι και οι δεκάδες χιλιάδες άλλοι διπλανοί μας που ανεβαίνουν τον δικό τους Γολγοθά μιας διαβόητης ή όχι ασθένειας.
Βάζω και εγώ το link σου στο blog μου και είναι το ελαχιστότατο που θα μπορούσα να κάνω.
Εύχομαι να ανταμείψουν οι θεοί την τόση σου δύναμη!
Καλημέρα
 
Εγώ θα αρκεστώ να πω ότι η κώφωσή μου δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτό που με πάθος πολεμάς. Ήδη έβαλα link το blog σου στο δικό μου. Το να κωφεύουν και να το παίζουν βαρήκοοι ορισμένοι ντοκτοράδες με εξοργίζει... Συνέχισε τον πόλεμο με το πάθος που σε διακρίνει. Απαίτησε γιατί έχεις κάθε δικαίωμα! Αμαλία, υποκλίνομαι μπροστά σου. Εύχομαι ό,τι καλύτερο για σένα.
 
εχς περασει κ γς πολλα...σε καταλαβαινω..μπραβο σου που τα λες ετσι!
φιλια
 
Kαλημέρα κούκλα! Ξέρω πως σήμερα είναι για σένα άλλη μια δύσκολη μέρα, δυστυχώς. Να θυμάσαι μόνο πως με κάθε νέο σου ξύπνημα θα είμαστε όλο & περισσότεροι δίπλα σου! Για να σε στηρίζουμε, να σου μεταδίδουμε ενέργεια αλλά & ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ άλλο χρειαστείς, αρκεί να μας το ζητήσεις!
Προσυπογράφω φυσικά κι εγώ την πρόταση του "Γιάννη γέρου Γούτη" όπως & όλες τις άλλες! Υπολογίστε με παρακαλώ κι εμένα!!!
Κοριτσάκι κράτα γερά, θα τα καταφέρουμε!
Σε φιλώ γλυκά,
Μαρία
 
Την Δύναμη την έχεις... Βρες και την θέληση και συγχώρεσε...
 
Πάντως το bannerακι το έβαλα... για αρχή καλό είναι :-)

Και πάλι καλή δύναμη!
 
Θα κρατηθώ από σχόλια άλλων, να μην καταρρεύσω αδύναμη μπροστά στο μεγαλείο της ψυχής σου.
Έχω μόνο λόγια να προσφέρω και την όποια δουλειά μπορούν να κάνουν. Δηλώνω το παρόν, αν σου προσφέρει κάτι η παρουσία μας, πάρτην και κάνε την ό,τι θες. Μακάρι να μπορούσα να προσφέρω ουσιαστική βοήθεια. Καλή - ΚΑΛΗ - συνέχεια.
 
Τα σέβη μου Αμαλία!
 
This comment has been removed by the author.
 
καλη τυχη αμαλια μου.
ειμαστε ολοι εδω, να το θυμασαι.
Σε φιλω!
 
μπλα μπλα μπλα...
Εδώ θα μπορούσα να βάλω λόγια παρηγοριάς και ενδυναμώσεως.Δε θέλω.
Αν μπορώ να κάνω κατι πρακτικό,πες μου.Τα λόγια όσο καλοδιάθετα κι αν είναι,πολλές φορές κουράζουν.
 
Αμαλία, πονεμένο μου κοριτσάκι καταλαβαίνω απόλυτα το πόνο σου, τον έχω δεί να συμβαίνει σε γυναίκα φίλου μας με σάρκωμα στο πόδι. Υποκλίνομαι στη δύναμή σου! Πονάς, παλεύεις κι έχεις κι όλο αυτό το σμήνος των άπονων-άκαρδων-μικρων-ασήμαντων-κακομοίρηδων που είμαστε όλοι μας γιατί και οι γιατροί και οι ελεγκτές είμαστε εμείς δεν είναι οι άλλοι...
Μεγάλος ο πόνος σου, μεγάλος ο αγώνας σου και η προσπάθεια σου καλή μου, θέλω να σε δώ να βγαίνεις νικήτρια σε πείσμα όλων όσοι σε πίκραναν, σε ταλαιπώρησαν και δεν σε φρόντισαν όταν είχες ανάγκη τη στοργή, το ενδιαφέρον και την επιστημονική τους φροντίδα. Κάντους σκόνη κοριτσάκι, σου αξίζει το καλύτερο! Μια μεγάλη αγκαλιά κι ένα τεράστιο φιλί ...
 
Κουκλα μου να ξέρεις ότι αυτοί που διαβάζουμε το blogg σου είνια πολύ περισσότεροι από τα comments που βλέπεις. Αλλά είναι πολλοί αυτοί που δεν έχουν το κουράγιο να γράψουν κάτι σε εσένα που είσαι τόσο δυνατή και ανυπότακτη! Φαίνομαι τόσο μικρός και ασήμαντος μπροστά σου! Όλα θα πάνε καλά! Είμαστε όλοι μαζί σου! Τις πιο ειλικρινείς ευχές μου για να γίνεις καλά!
 
Αγαπητή Αμαλία,
υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που θα ήθελαν πολύ να βοηθήσουν κι εσένα προσωπικά αλλά και να διεξαγάγουν έναν αγώνα που θα ωφελήσει και πολλούς που βρίσκονται σε παρόμοια κατάσταση.
Με την πρώτη ευκαιρία είτε σε σχόλιό σου είτε στο προφίλ σου γράψε το email σου...
Να είσαι καλά.
 
ΑΜΑΛΙΑ ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ..ΠΟΥ ΕΧΩ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ ΣΕ ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΕ ΕΝΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΟΠΟΥ ΣΠΑΕΙ ΤΟ ΣΑΚΟΥΛΑΚΙ ΤΗΣ ΠΑΡΑ ΦΥΣΙΝ ΕΔΡΑΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟΝ ΑΛΛΑΖΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΓΙΑ ΩΡΕΣ ΑΤΕΛΕΙΩΤΕΣ ΩΣΠΟΥ ΝΑ ΦΤΑΣΕΙ Η ΑΔΕΡΦΗ ΜΟΥ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙ..

ΠΟΥ ΑΚΟΥΩ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΤΙΠΟΤΑ..

ΠΟΥ ΖΩ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΚΤΗΝΗ ΦΙΛΟΧΡΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΝΑΙΣΘΗΤΑ ΑΠΤΑ ΟΠΟΙΑ ΚΡΕΜΕΤΑΙ Η ΕΛΠΙΔΑ ΤΟΣΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΑΥΡΙΟ..

ΑΠΟΣΟ ΞΕΡΩ ..ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΧΩ ΝΑ ΣΟΥ ΔΩΣΩ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΟ..ΝΑ ΣΟΥ ΚΑΝΕΙ ΠΑΡΕΑ ΩΣΠΟΥ ΝΑ ΤΟ ΒΑΡΕΘΕΙΣ...

ΠΟΛΛΑ ΦΙΛΙΑ
Χ.
 
Μαζί σου.
 
Αγαπητή Αμαλία, η οδύνη σου συγκλονίζει. Εύχομαι κάθε επιτυχία στις θεραπείες σου. Είθε ο Θεός να σε ενισχύει και να σου δίνει ειρήνη.
 
Αμαλία,
Βρήκα το blog σου και χαίρομαι πολύ γιατί μια τέτοια φωνή πρέπει να ακούγεται παντού. Όχι μόνο στηλιτεύεις το αισχρό ιατρικό καθεστώς, δημόσιο και ιδιωτικό (το οποίο δυστυχώς δεν περιορίζεται στην Ελλάδα...) αλλά σκορπίζεις ένα πανίσχυρο μήνυμα σε όλους μας -άλλη μια απόδειξη του σπάνιου αλτρουισμού σου. Εύχομαι το καινούριο φάρμακο να έχει καλύτερα αποτελέσματα από όσο υπόσχονται... η δύναμη, το κουράγιο και η αισιοδοξία δεν σου λείπουν, αλλά εύχομαι και αυτά να πολλαπλασιαστούν.

ΥΓ. Για τον προεκλογικό λόγο - Αίσχος και ντροπή. Αν είχατε κάνει κάτι για τις χιλιάδες Αμαλίες της χώρας μας, ας ερχόσασταν να πείτε το αποτέλεσμα - όχι να ζητάτε ψήφο κι εδώ για αδρανήσετε στη συνέχεια...
 
Αμαλια,

Σηκώνεις και εσύ τον σταύρο σου όπως χιλιάδες συνανθρώποι μας.... Όλοι έχουμε ένα σταυρό δυστυχώς... Ο δικός σου είναι πολύ βαρύς...
Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να παίρνουμε δύναμη ο ένας από τον άλλον... Και να σκεφτόμαστε καμμιά φορά ότι ο Θεός παιδεύει εκεί που αγαπάει και δίνει τον σταυρό μόνο σε εκείνους που ξέρει ότι μπορούν να τον αντέξουν ...
Καλη δύναμη στον αγώνα σου και κουράγιο με τους πόνους... Δεν είσαι μόνη
 
Αμαλία μου πριν χρόνια κάποιοι "γιατροί" του ΙΚΑ μου διέγνωσαν καρδιακή ανεπάρκεια και εξέφραζαν την απορία τους στους δικούς μου πώς τόσα χρόνια έκανα πρωταθλητισμό, αφού σύμφωνα με την γνωμάτευσή τους αυτό μπορούσε να με οδηγήσει στο μοιραίο!!

Ήμουν μόλις 13 χρονών τότε!!!Με ανάγκασαν να εγκαταλείψω τον αθλητισμό που ήταν και είναι η αναπνοή μου, να αλλάξω τη ζωή μου!!Η διάγνωση ήταν -ευτύχώς- λάθος.Μετά από πολλά λεφτά(που κάθε άλλο παρά μας περίσσευαν),εξετάσεις σε ιδιωτικά νοσοκομεία και επιφανείς γιατρούς αποδείχτηκε απλά ένα λάθος ενός μαλάκα που θέλει να λέει ότι κάνει λειτούργημα!!!

Τόσα χρόνια μετά θεωρώ αυτήν την περιπέτειααπλά και μόνο ένα εφιάλτη που απλά άλλαξε λίγο τη ζωή μου,αλλά τίποτα παραπάνω.Ένα κακό όνειρο:κοιμήθηκα, το είδα και ξύπνησα!!!Μακάρι και η δική σου περιπέτεια να ήταν απλά ένας εφιάλτης,να ξυπνούσες και όλα να ήταν καλά!Θαυμάζω τη δύναμη σου!!!Εγώ δεν είχα το θάρρος ούτε καν να καταγγείλω αυτόν τον γιατρό....
Όλα θα πάνε καλά...να ξέρεις ότι προσεύχομαι για σένα!!!

Υ.Γ.: Ό,τι και να γίνει ποτέ μη χάσεις την ελπίδα και την πίστη σου!!Όλα θα πάνε καλά!!!!
 
ο πατέρας μου 58 χρόνων, παρόλα αυτά ακμαιότατος, είχε όγκο 5 εκατοστών στο κέντρο του εγκεφάλου, δεν αισθανόταν δεξί χέρι και πόδι, κούτσαινε και 'φίρμες' του πρότειναν:
1. να μην κάνει τίποτα, 'ήταν της ηλικίας'
2. να βάλλει κολλάρο για λίγες μέρες
3. να βάζει αλοιφές και να παίρνει φάρμακα για την αρθρίτιδα
4. να κάνει καμιά ένεση κορτιζόνης στην καλύτερη

Την κατάσταση την ψιλιάστικε ένας ορθοπεδικός -άκουσον άκουσον- στο ΚΑΤ ο οποίος και μας κατεύθυνε σωστά.

Πλέον έχει κάνει δύο εγχειρήσεις στον εγκέφαλο σε διάστημα ενός έτους.

Δύναμη Αμαλία! Δύναμη!
 
"Οταν οι άνθρωποι θέλουν να πονείς,
μπορούνε με χίλιους τρόπους.
Ρίξε το όπλο και σωριάσου πρηνής,
όταν ακούσεις ανθρώπους.

Οταν ακούσεις ποδοβολητά
λύκων, ο Θεός μαζί σου!
Ξαπλώσου χάμου με μάτια κλειστά
και κράτησε την πνοή σου.

Κράτησε κάποιον τόπο μυστικό,
στον πλατύ κόσμο μια θέση.
Οταν οι άνθρωποι θέλουν το κακό,
του δίνουν όψη ν' αρέσει.

Του δίνουν λόγια χρυσά, που νικούν
με την πειθώ, με το ψέμα,
όταν οι άνθρωποι διαφιλονικούν
τη σάρκα σου και το αίμα..."

Αντί για άλλο χαιρετισμό σας στέλνω λίγους στίχους του Κώστα Καρυωτάκη. Έχετε όλο μου τον σεβασμό για τον αγώνα Σας.
 
Αμαλία έχεις σπάνια δύναμη...
πραγματικά συγκλονιστική η μαρτυρία σου.δεν γνωρίζω καθόλου από ιατρικά θέματα αλλά ελπίζω να το ξεπεράσεις.
είσαι παράδειγμα για όλους μας.
 
Με "μικροπρόβλημα" υγείας κι εγώ πριν από καιρό, βίωσα άθλιες συμπεριφορές ιατρών (κόντεψαν να με βγάλουν τρελλό και μόνο όταν άκουγαν το επάγγελμα -επαγγελματίας σκακιστής και συγγραφέας ταυτόχρονα- γλύτωνα τον ζουρλομανδύα).Οι αντικρουόμενες γνωματεύσεις αμέτρητες. Μια ιστορία ανάλογη με τη δική σου περιπέτεια, που αν και πολύ μικρότερης έκτασης, με τσάκισε ψυχολογικά...
Διαφωνούσα πάντα με το δημόσιο "ξεμπρόστιασμα" ανθρώπων για λόγους αρχής. Μ΄έκανες ν' αλλάξω γνώμη. Σωστή απόφασή σου σχετικά με την αναφορά ονομάτων, ίσως έτσι γλυτώσει ο επόμενος ενημερωμένος ασθενής, που ΔΕΝ θα τους επισκεφθεί).
Το email μου είναι kwstas_newstart@yahoo.com για οτιδήποτε μπορέσω.
Τις θερμότερες ευχές μου!!

ΥΓ Σχεδόν μόνο τα βασικά ξέρω από υπολογιστές, ίντερνετ, ούτε έχω μπλογκ. Αισθάνομαι όμως ότι η κοινότητα των μπλόγκερ μπορεί κάτι ν' αλλάξει. Εύχομαι όλοι/ες εσείς εκεί έξω, με τη δύναμη την αναγνωσιμότητας και επισκεψιμότητας που διαθέτετε, να μπορέσετε να αλλάξετε τα πράγματα προς το καλύτερο και για την Αμαλία και για όλους. Να είστε όλοι καλά.
 
θέε μου τι να πω..

Εσύ περνάς τα μονοπάτια της ζωής παληκαρίσια , ορθια και δυνατή ..και ας έχεις ένα πόδι λιγότερο από μας τους μικρούς και σκυφτούς ανθρωπάκους ..

Κουράγιο κοπέλα μου .. Σημέρα με έκανες να ξεχάσω τα μικρά και ηλίθια πράγματα που με βασανίζουν..Αλλου είναι η ζωή ..Σου αξίζει να την ζήσεις ..
 
θέε μου τι να πω..

Εσύ περνάς τα μονοπάτια της ζωής παληκαρίσια , ορθια και δυνατή ..και ας έχεις ένα πόδι λιγότερο από μας τους μικρούς και σκυφτούς ανθρωπάκους ..

Κουράγιο κοπέλα μου .. Σημέρα με έκανες να ξεχάσω τα μικρά και ηλίθια πράγματα που με βασανίζουν..Αλλου είναι η ζωή ..Σου αξίζει να την ζήσεις ..
 
Το καλύτερο απο όλα είναι πως όλοι εμείς οι υγιείς ανθρώποι γκρινιάζουμε και νιώθουμε άσχημα πολλές φορές, για πράγματα τιποτένια όπως αν μας πονάει το χέρι μας απο την κούραση.

Αν ξέραμε μόνο πόση δυστυχία υπάρχει στον κόσμο δεν θα γκρινιάζαμε ποτέ.

Ότι και να πω λίγο είναι αλλά θα προσπαθήσω, καλή δύναμη Αμαλία και καλό κουράγιο.
 
Καλη δυναμη, ευχομαι να πανε ολα καλυτερα στο εξης
 
Αγαπητή μου Αμαλία,
αφήνω τα λόγια για αργότερα.
Τωρα είναι ώρα για πράξεις.
Λυπάμαι που δεν ήξερα.
το e-mail μου είνα: manosantonaros@gmail.com
 
Το φως της ψυχής σου άστρο λαμπρό,
εκτυφλωτικά αληθινό,
θεέ μου, πόσοι "άνθρωποι" γύρω μου,
δημοσιογράφοι, εκδότες, επαναστάτες, φοιτητές...
Και'γω ακόμα εδώ, ψάχνω να βρω.
Σε ευχαριστώ που φωτίζεις το μονοπάτι μου, για να μη χαθώ.
 
@kyriaz
alwaysplay@gmail.com
 
Λόγια τώρα δεν υπάρχουν, μόνο πράξεις. Γι'αυτό κι εγώ έβαλα το banner που φτιάχτηκε, στο blog μου. Ως ελάχιστη ένδειξη υποστήριξης.

Και σ'ευχαριστώ που δείχνεις πόση δύναμη μπορεί να έχει κανείς...
 
Αν έχει ξεκινήσει η Χ/Θ, κουράγιο, σφίξε τα δόντια όπως μονάχα εσύ ξέρεις, και πολέμησε με θάρρος Αμαζόνας. Σε σκεφτόμαστε πάντα πολύ...
 
Άλλο ένα διαμαντάκι στο συρφετό με τα ορφνά προσωπεία των βουβών γιατρων,
των εν δυνάμει πατρωνυμοφόρων, των χολιασμενων δημοσιογράφων, των ταγμένων εκδοτων, των μεξικανοτσολιάδων, των ποιητών εκ του προχειρου, των διαπρύσιων κυρηκων, των συμπλεγματικών ερμαφρόδιτων, των wannabe εκδιδόμενων, των στέρφων μικρόψωλων, των ουτιδανών της σκέψης, των αυνανιστών της εκφρασης, των πασιχαρών κομπάρσων του φαίνεσθαι και των χιλιάδων άλλων ζώων του μικρου μας δάσους, στη θαυμαστή χώρα της διαδικτυακής αποκριάς. Dig in, my fellow bloggers!
 
Αμαλία, ό,τι και να γράψω δεν μπορεί να χωρέσει όλα όσα αισθάνθηκα και σκέφτηκα από τη στιγμή που διάβασα το μπλογκ σου..

Έχεις τον απεριόριστο σεβασμό μου για τον τρόπο που αντιμετωπίζεις την πραγματικότητά σου και όλες τις ευχές που μπορεί να κατεβάσει αυτή τη στιγμή ο εγκέφαλός μου!

Αν κάποια στιγμή νιώσεις ένα ανεξήγηγο ωστικό κύμα, μην ξαφνιαστείς... θα είναι η θετική ενέργεια απ'όλους μας! :-)
Διάβασα όλα τα σχόλια κ είμαι σίγουρη πως μας έκανες να αισθανθούμε τα ίδια πράγματα!

ΥΓ. Άσε τα ανηψάκια σου να σε γνωρίσουν... Μόνο καλό μπορείς να τους κάνεις με την παρουσία σου!
 
Απαράδεκτοι οι "κύριοι" και οι "καθηγητές" (σκατά στα μούτρα τους) και δικαιολογημένο το κράξιμο. Μακάρι να μην υπάρξουν άλλοι που θα ταλαιπωρηθούν όπως εσύ.
Η μητέρα μου είναι γιατρός σε δημόσιο νοσοκομείο και έχει αηδιάσει με αυτά που βλεπει. Μου έχει πει ανατριχιαστικά πράγματα. Πρόσφατα είχα έναν ξάδερφό μου σε γνωστό, μεγάλο κρατικό νοσοκομείο, με εγκεφαλικό. Η μητέρα μου αναγκάστηκε να παίξει το ρόλο της νοσοκόμας, γιατί η κανονική νοσοκόμα περνούσε πολύ αραιά για να του προσφέρει ουσιαστική βοήθεια.
Οσο για τα μεγάλα ιδιωτικά θεραπευτήρια, μπορεί ξενοδοχειακά να είναι καλύτερα, αλλά σε γδέρνουν οικονομικά και οι νοσηλευτές δεν έχουν πείρα. Αναγκάστηκα να επισκεφτώ πέρσι ένα τέτοιο, για να με χειρουργήσει ο χειρουργός που μου σύστησε ο ενδοκρινολόγος μου. Δεν είχα παραπονο απο τους γιατρους -ήταν άψογοι και το λένε και άλλοι που χειρουργήθηκαν απο τη συγκεκριμένη ομάδα. Ωστόσο με γδάρανε όσον αφορά το ξενοδοχειακό μέρος της περίθαλψης.
Καλη δύναμη και μακάρι όλα να σου πάνε καλά!
 
Συνέχισε να πολεμάς!
 
Amalia,

Edo kai ora prospatho na nioso ligo apo ton pono sou. Etsi, mipos kai ligostepso to diko sou.

Apo to 2002 i oikogeneia mou kai ego zoume stin Stockholmi. Konta sto spiti mas brisketai to nosokomeio Karolinska. Oi giatroi sou prepei na to gnrizoun kai na mporoun na sou milisoun gi' afto. Ego den eimai giatros kai den eho kammia prosopoki epafi me giatrous sti Souidia. Ston topo afto, omos, i prosopiki epafi einai ahreiasti, otan kapoios einai asthenis. Ahreiasta einai episis kai ta hrimata, toulahiston gia osous kalyptontai apo to souidiko I.K.A.

Gnorizo, oti yparhei systima metaforas asthenon apo tin Ellada stin Souidia kai eidika sto Karolinska. PROSOHI! To sistima epivlepetai apo Souidous. Milame gia to Souidiko ethniko sistima ygeias, pou aporriptei otidipote shetizetai me emporio.
An se endiaferei afto to endehomeno kai an esy kai oi giatroi, pou se boithoun, thelete perissoteres plirofories, steile mou mail sti diefthinsi: pziogalis@yahoo.se.
Se diavevaio, oti tha kano, oti perna apo to heri mou gia na sas katatopiso kalytera.

Simeiose episis, oti i Stockholmi einai gemati apo Gianniotes!! (apo ta posts kai ta sholia symperana, oti katagesai apo Ipeiro - an ohi min stenahoriesai, tha broume anthropous, pou tha einai syntopites sou).

Parakalo to Theo na sou deinei dynami.
 
Αγαπητη Αμαλια, το σθενος σου μπροστα στην ασθενεια ειναι αξιοπροσεχτο, ωστοσο τα 26 χρονια της δημοσιογραφικης μου καριερας με προσγειωνουν στην πραγματικοτητα που ηταν και δυστυχως θα παραμεινει ακρως προβληματικη.

Κυριε Παπανδρεου, μολονοτι a priori επικροτουμε την αμεση και ουσιαστικη παρεμβαση πολιτικων προσωπων στο ελευθερο εκφρασης διαδικτυο, θεωρουμε οτι ο τροπος που επιλεξατε σας εκθετει ανεπανορθωτα.

Μαζι με τις ευχες για καλυτερες ημερες στην πολυπαθη ζωη σου, και μια συντομη -ενεκα των ημερων- ιστορια για να θυμουνται οι παλιοι και να μαθαινουν οι επιδοξοι.

Τον Ιουλιο του 1973 ο Παπαδοπουλος οντας πανισχυρος δικτατορας, απεφασισε να καταργησει την Βασιλεια.
Αφορμη ας πουμε σταθηκε και η αποστασια του αντιτορπιλλικου "ΒΕΛΟΣ", υποκινουμενη οπως φαινοταν απο τον βασιλια, καθως το Ναυτικο ηταν βασιλικο τοτε.
Λοιπον οργανωνει ενα δημοψηφισμα και ρωταει το λαο "βασιλεια ΝΑΙ η ΟΧΙ". Αποτελεσμα 98% ψηφισαν ΟΧΙ.
Η βασιλεια λοιπον κατοπιν αυτου του καλπικου δημοψηφισματος και που βεβαια -κακα τα ψεμματα- ηταν και προιον εκφοβισμου, καταργηθηκε και προεδρος δημοκρατιας ανελαβε ο ιδιος ο Παπαδοπουλος.
Πρωθυπουργος εγινε μια αμφιλεγομενη προσωπικοτητα ο Μαρκεζινης.
Τελος Σεπτεμβριου -αρχες Οκτωβριου του ιδιου ετους, εμφανισθηκαν κατι αναταραχες αναμεσα στους φοιτητες στην Νομικη που επεκταθηκαν και στην ΑΣΟΕΕ. Οι δικτατορες αντεδρασαν σπασμωδικα, οχυρωμενοι πισω απο την τεραστια κατασταλτικη ισχυ (Αστυνομια, Ασφαλεια, Στρατος) και να ξυλο εδω και να κρατητηρια εκει, και να μερικοι "διακοπη αναβολης" και κατευθειαν στο στρατο.
Οι υποκινησεις ομως αυτες ηταν καλα σχεδιασμενες και οι οργανωτες αποφασισμενοι να πετυχουν..
Καπου στα τελη του Οκτωβρη η φωτια μεταδιδεται η αναβει και στο Πολυτεχνειο, το οποιον σαφεστατα προσφεροταν για τετοιους ειδους αντιστασεις περισσοτερο απο την Νομικη και ΑΣΟΕΕ (ειχε τεραστιους χωρους, ηταν περιφραγμενο, ειχε ευκολα εξοδους διαφυγης κλπ).
Οι δικτατορες στην αρχη δεν εδωσαν σημασια, πιστευαν "μολις δουν τα τανκς θα το βαλουν στα ποδια" πραγμα που ενας σημερινος προπαγανδιστης το θεωρει επιεικως αναποτελεσματικο.
Αποτελεσμα μερα με την μερα μεγαλωνε το πληθος και καπου στα μεσα Νοεμβριου ελαβε εκρηκτικες διαστασεις. Δεν ηταν πια μεσα μονο φοιτητες, γεμισε με εργατες, οικοδομους, μαθητες, γεωργους, κτηνοτροφους και πολλες αλλες ειδικοτητες. Κλεισαν και τις πορτες βαλανε και ενα ραδιοφωνικο σταθμο και δεν ηταν μονο μεσα στο Πολυτεχνειο. Αρχισε σιγα σιγα να γεμιζει και η Πατησιων και η Στουρναρα κλπ κλπ.
Τοτε η δικτατορια αρχισε να τους παιρνει στα σοβαρα. Ειχε προηγηθει κατι αναλογο και στην Ταυλανδη και ο δικτατορας εκει ανετραπη ("αποψε θα γινει της Ταυλανδης", ηταν και αυτο συνθημα της 17ης Νοεμβριου).
Βεβαια δεν ειχε τοτε ΜΕΓΚΑ, ΑΝΤΕΝΝΑ, ΑΛΦΑ, κλπ και ουτε βεβαια οι Αθηναιοι ειχαν εγχρωμη πλασμα οθονη. Αν ειχε τα σημερινα ΜΜΕ, η αναστατωση θα ειχε ληξει "ειρηνικα", οπως στην περιπτωση Αρσενη, κλπ.
Το λοιπον 17 Νοεμβρη 1973, βγαζει τα τανκς για "να φοβηθουν", αλλα ειπαμε οι προπαγανδιστες τους δεν υπολογισαν ενα φανατισμενο πληθος που ειχε εξαγριωθει και που δεν λογαριαζε τιποτα πια. Ο ενας επαιρνε θαρρος απο τον αλλον και ολοι μαζι ηταν μαζα που βρισκοταν σε κατασταση παροξυσμου. Ποιος να φοβηθει;
Και ετσι εγινε ξημερωματα Σαββατου 18 Νοεμβρη 1983, εισεβαλλαν με το τανκς σπαζοντας την πορτα του ασυλου. Αυτο ηταν, η εκκενωση εγινε σε πολυ λιγο, και οι πιο πολλοι απο την πλευρα που βλεπει προς το Μουσειο.
Την επομενη ο Παπαδοπουλος ανετραπη και ετεθη σε κατ'οικον περιορισμο. Προεδρος της Δημοκρατιας ανελαβε ο Γκιζικης, πρωθυπουργος ο Ανδρουτσοπουλος.
Τον Ιουλιο του 1974 εγινε πραξικοπημα στη Κυπρο, ανετραπη ο Μακαριος και στην θεση του βαλανε τον Σαμψων. Η αποτυχια ομως της ολης υποθεσης εγκειται στο γεγονος οτι οι πραξικοπηματιες απετυχαν να σκοτωσουν τον Μακαριο, του ριξανε στο ελικοπτερο το οποιο κατεπεσε και νομισαν οτι τον σκοτωσαν.
Ομως εκαναν λαθος. Ο μακαριος επεζησε, την ιδια μερα βγηκε στο ραδιοφωνο και ειπε οτι ειναι ζωντανος και καλεσε τον Κυπριακο λαο σε αντισταση, Βεβαιως κατηγγειλε και την Αμερικη, ασχετα αν δυο μερες μετα, πηγε στην Ουασιγκτον και καμαρωνε σαν γυφτικο σκεπαρνι που βρισκοταν πλαι πλαι με τον Κισσινγκερ!
Εκει εγκειται και η τραγωδια. Ο Σαμψων ητανε που ητανε υπο αμφισβητηση σαν πραξικοπηματιας, ηρθε και το μηνυμα του Μακαριου ητανε τελειωμενος. Κανεις δεν το αναγνωριζε. Και εκει ηταν που βρηκαν αφορμη οι τουρκοι εισεβαλλαν και κατελαβαν την μιση Κυπρο.
Η εισβολη στην Κυπρο επεφερε αλυσιδωτες αντιδρασεις στην Αθηνα, στην χουντα του Ιωαννιδη δηλαδη, που σιγονταριζε το πραξικοπημα και δεν φανταζοταν ποτε οτι οι αμερικανοι θα επιτρεψουν την εισβολη.
Τον Ιουλιο του 1974, ουσιαστικα στην Ελλαδα δεν υπηρχε κρατος. Η χουντικη κυβερνηση ειχε εξαφανισθει και οι στρατιωτικοι, πρωτοστατουντος του σωματαρχη του Γ'σωματος Νταβου, απεφασισαν να καλεσουν τον αειμνηστο Καραμανλη και να του αναθεσουν εν λευκω την πρωθυπουργια.
Πραγματικα την 24ην Ιουλιου 1974 ο Καραμανλης επεστρεψε και ορκιστηκε πρωθυπουργος της "κυβερνησης σωτηριας". Προεδρος της δημοκρατιας παρεμεινε ο Γκιζικης, χωρις την επιστροφη του βασιλια.
Και εζησαν αυτοι ως εζησαν και εμεις ως ζουμε...
 
Δύο-τρία πράγματα μου κάνουν εντύπωση στα σχόλια.
-Οι άνθρωποι που έχουν δυανατότητες να πρόσφέρουν υποστήριξη στην Αμαλία, μερικοί πράγματι είναι διαμάντια δυνατοτήτων σε μιά εποχή όπου οι συγγενείς και οι φίλοι γενικώς είναι εγκλωβισμένοι σε νοοτροπίες, συνήθειες και εξαρτήσεις.
-η αμηχανία να εκφραστούν και οι παραινέσεις ευχολόγια.
-Τρία σχόλια αποδοκιμάζουν σχεδόν ένα πολιτικό ό οποίος τόλμησε να καταθέσει ένα σχόλιο σχετικό με τις ευθύνες του. Αν διαφωνούν ή συμφωνούν είναι άλλο και άλλο ζήτημα είναι να απορίπτεις τις ευθύνες που αναλάμβάνει.
 
ο κ. Πρίν, τέταρτος,(συμπέσαμε, δεν τον είχα διαβάσει στο προηγούμενο σχόλιο)

"Κυριε Παπανδρεου, μολονοτι a priori επικροτουμε την αμεση και ουσιαστικη παρεμβαση πολιτικων προσωπων στο ελευθερο εκφρασης διαδικτυο, θεωρουμε οτι ο τροπος που επιλεξατε σας εκθετει ανεπανορθωτα."
Ουδεμία εξήγηση βεβαίως για την "αυτονόητη" κρίση του.

Με την ευκαιρία, αυτά περί 21 Απριλίου, τα ξέρουν και οι κότες. Οι δημοσιογράφοι ξέρουν για τα αρχεία της Κύπρου περισσότερα, όπως και για τα αρχεία των Ναζί που ακόμη δεν ανοίγουν. Ίσως να ξέρετε περισσότερα, δικαιούστε.
 
Να και οι ...Ναζι (!) για να επιβεβαιωθει
για ακομη μια φορα ο Noμος του Godwin.

Ρε σεις, για αυτο που προτεινει ο
Γιάννης (γερος) Γούτης θα κανουμε τιποτα;
 
τώρα μόλις το έμαθα...
δεν έχω λόγια.

με αγάπη
Ροΐδης
 
Δε θα γράψω πόσο συγκινήθηκα γιατί δεν έχω νιώσει τον πόνο σου... Αλλά ρε πούστη μου πέρα από τα λεφτά, τη μούρη και δε ξέρω εγώ τι άλλο τι κάνουμε για να βελτιώσουμε την κατάσταση αυτή... Όλα αποδομούνται γύρω μας... Τα νοσοκομεία, τα σχολεία, αναπνέουμε όλο και πιο βρώμικο και πιο ζεστό αέρα... αλλά δεν είναι θέμα κράτους άλλωστε οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι το 10% των Ελλήνων... Τι μπορούμε να κάνουμε να μη βασανίζεται ο κόσμος έτσι;
 
Καλή δύναμη Αμαλία.. έχεις δείξει ότι έχεις πολύ δυνατό χαρακτήρα. Μετράει πολύ..
 
Κουράγιο, Αμαλία, κουράγιο.
 
Αμαλία, σε ζηλεύω, είσαι αληθινή και δυνατή.

Ξέρω ότι τα λόγια είναι φτηνά, αλλά τα λέω από την καρδιά μου.

Θα περιμένω να μάθω τα αποτελέσματα της χημειοθεραπείας.

:)
 
Θα μπορούσε να είναι μια ανθρώπινη ιστορία. Έχουμε διαβάσει πολλές. Αλλά η δική σας Αμαλία δεν είναι ακυρωμένη σε καμία οικογένεια λόγου που συναντούμε στη μετριότατη ελληνική μπλογκοσφαιρα. Ο λογος σου εχει συνέπειες, είναι δραστικος. Και όχι μόνον επειδή όπως λένε πολλοι φίλοι, είναι «ανθρώπινος». Κάθε λόγος είναι. Και κάθε πράξη. Εγώ σ’ εσάς διάβασα όσα δεν διάβασα στους άλλους. Ευφυΐα, συναίσθημα, ορθό λόγο, αυθεντική έκθεση, ζωή. Στους άλλους (περισσότερους) διαβάζω μέτρια γράμματα, πρωτογενή ναρκισισμό, ηθικολογία. Δεν είναι καταπληκτικοι όλοι αυτοί «τύπου Πιτσιρικου» που παρασιτικά φτιάχνονται μέσα από τη δημοσιογραφολογία; Όσο για την ανθρωπιά Αντώναρου που πετάει και κανένα «ξινό» για «γκομενιτσες» όπως τις λέει, τι μετριότητα θεέ μου.
Η ιατρική εξουσία είναι αυταπόδεικτη και είναι μέρος της θεραπείας. Εσύ όμως αναδεικνύεις κάτι άλλο: την ιατρική ανεπάρκεια, τον κυνισμό και την ανοχή σε αυτά. Προσοχή στον ανθρωπισμό: και τα καθάρματα άνθρωποι είναι, ίσως ότι πιο ανθρώπινο!! Προσοχή και στις καλοσύνες: οι μεγαλογιατροι αγαπούν πολύ τα παιδιά τους και τις ελληνικές παραδόσεις κλπ κλπ… είναι ηθικοί και ηθικότατοι μάλιστα εντός του πλαισίου της ελληνικής οικογένειας. Εκεί που απελευθερώνεται ο κυνισμός του είναι όταν εκκρεμεί να επιδείξουν κοινωνική και επαγγελματική ευθύνη.
Αγαπώ πολύ τους λίγους γιατρούς που ονομάζετε ανθρώπινους. Αλλα δεν είναι εκεί το θέμα. Η αξιοπρεπής συμπεριφορά, η μέριμνα είναι τμήμα των ιατρικών υποχρεώσεων. Απλά πράγματα!! Οι άνθρωποι δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους!! Εκεί είναι το πρόβλημα.
Μπράβο στον ΓΑΠ, που έγραψε. Και έλεος φίλοι που θυμώνετε!! Μήπως το καλό το πράγμα είναι «ο τύπος που βλέπει Κάλαχαν στη Ραφήνα».
Αμαλία, συνεχίστε τον αγώνα σας, είναι του σώματος και του μυαλού!
Χωρίς καμία ενοχή, με πολλούς φόβους και ελπίδα σας αφιερώνω ένα απλό, ομορφο και εμψυχωτικό τραγούδι:
Όταν κανείς δε σου χτυπά
κι ούτε κανείς σου απαντά
μη μου τρομάζεις.
Όταν σου πάνε όλα στραβά
στον έρωτα και στα χαρτιά
να το γιορτάζεις.

Γιατί ό,τι δε σε σκοτώνει
σε κάνει πιο δυνατό.
Ό,τι δε σε σκοτώνει
σε κάνει πιο ζωντανό.
Οοο πιο ζωντανό.
Οοο πιο δυνατό.

Όλα θα αλλάξουνε ξανά
και θα κερδίσεις τη ζαριά
με τη σειρά σου.
Μια ρόδα είναι και γυρνά
και ξαναπαίρνουνε φωτιά τα όνειρά σου.

Γιατί ό,τι δε σε σκοτώνει
σε κάνει πιο δυνατό.
Ό,τι δε σε σκοτώνει
σε κάνει πιο ζωντανό.
Οοο πιο ζωντανό.
Οοο πιο δυνατό.

Έξω εκεί στην ερημιά
έμαθες χίλια μυστικά
να τα φυλάξεις.
Έπεσες τόσο χαμηλά
για να πατήσεις πιο γερά
και να πετάξεις.

Γιατί ό,τι δε σε σκοτώνει
σε κάνει πιο δυνατό.
Ό,τι δε σε σκοτώνει
σε κάνει πιο ζωντανό.
Οοο πιο ζωντανό.
Οοο πιο δυνατό
 
\*.*/ EIMAI TO DIAKOSIOSTO SXOLIO! YOUPI! \*.*/
 
Post a Comment

<< Home

This page is powered by Blogger. Isn't yours?